Voor degenen die ons hebben proberen te bereiken, zal het de afgelopen dagen weer een moeilijke tijd zijn geweest. Vrijdag de laatste cursus + cultureel café; zaterdag op de Sittardse markt, voor zaken uiteraard (toevallig ook carnavalszaterdag) en zondag optochtje kijken.
We bleken niet de enigen die het lang zonder Tom Tom hebben moeten stellen, want er was een groep Wilde Afrikanen, die kennelijk ook op de hoogte waren gesteld van dit nieuwe fenomeen. Maar zij haden er nog weinig aan, want hun stamhoofd had het kennelijk verkeerd begrepen en liet hun nu in plaats van de Tom Tom met de Tam Tam door Geleen lopen. Een rumoerige, kleurrijke groep, knekels op het hoofd en de Tam Tam in volle actie.
En vandaag dan op weg naar Geilenkirchen. Ze had willekeurig een nummer uit map 1 van de reizigersadviezen gekozen, die Lieske enkele weken geleden in mappen heeft geordend, zodat ze je iedere dag verleiden om ze te raadplegen. Gemert was wat ver, vond ze, en toen moest ze zolang doorkiezen tot ze iets anders met een G had gevonden. Regels die ik er dan willekeurig bij maak. Geleen en Gangelt vielen af, te dicht bij, en zo werd Geilenkirchen dan 'in Ordnung' bevonden.
Een redelijk grote plaats, waar het vandaag nog een mengsel van gesloten winkels en carnaval was. Sommige kroegen akelig leeg en andere op volle oorlogssterkte, inclusief ook Tam Tam. Nee, dan namen we toch liever ons carnavsalsafzakkertje op weg terug. Maar wacht even, de warme bakker was open en even meende ze zich erover te moeten beklagen dat ze deze carnaval nog geen nonnevot had gehad. Voor de jongeren, dat is een gebak dat we hier zo noemen en waarvan je de betekenis later, als je groot bent, zal worden uitgelegd.
"O.K., dan zul je ze nu hebben ook." Naar binnen dus en toen we aan de beurt waren schoof ik madam naar voren. "Bestel jij maar, ik zou ook niet weten hoe ze die dingen hier noemen."
Ze deed een stap voorwaarts en zonder blikken of blozen of ook maar met welk vingertje dan ook te wijzen, zei ze achteloos: "Drei Stricke, bitte."
Ik stond er versteend en verstomd bij en probeerde nog enige indruk te maken door de bakkersvrouw te vragen of ze wel wist "wie wir die in Holland nennen." Nee, dat wist ze niet, maar 'es war so ein komisches Wort', dat wist ze wel nog. Waarna ik ook nog moest uitleggen wat nonnevot dan betekende, maar met 'der Hintern einer Nonne' kom je een heel eind.
'Und ob wie hier wohnen?', wilde ze nog weten. Nee dus. "Aber Ihre Frau ist doch eine richtige Deutsche?" "Wieso meine Frau?", vroeg ik nog.
Helemaal fout, want toen vroeg ze meteen wat ik dan wilde hebben.
"Wir gehören aber zusammen", maakte ik me ervan af.
"Schon seit Monaten", zei mijn 'Zusammengehörige' en pas buiten meende ze dat ze misschien beter 'schon seit Jahren' had kunnen zeggen.
Op weg naar huis vond ze trouwens ook nog dat Bram in het vervolg mee moest.
"Waarom dat nu weer? We rijden toch linea recta, zoals altijd, naar Geleen?"
"Nou, dan word je tenminste iedere keer opgeschtikt als je boven de toegestane snelheid rijdt."
Nu weet ik ook 'für wen der dritte Strick war'. We zullen vanaf nu dus wel meestal met zijn drieën uit zijn. O.K., ik pas me aan: "Herr Ober, drei Trappist, bitte."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten