Oproep aan alle Geschiedenis maniaken

Ik heb een vraag aan bijv. Opa, voor mijn Nederlands werkstuk. Kan iemand mij iets vertellen over de Taalstrijd in België?
Met de nadruk om deze vragen te beantwoorden:
------------------------------------------------------------------------
De taalstrijd in België

Waarom en waarvoor wordt er strijd gevoerd in België?

Wie zijn de strijders?

Hoe loopt de taalgrens en hoe is die in de loop van de tijd veranderd en waardoor?

Hoe pakken ze het aan?
-------------------------------------------------------------------------
mailen kan naar hubhulcje@hotmail.com of antwoord geven op de site.

Volgende zet in een schaakroute?

Zelf even zoeken op Schaakkunst naar uitnodiging expositie.

Uit het schaakkrantje

Blijkt er in R'dam een schaakstukkenmuseum te zijn. Als er liefhebbers zijn ....klik hier

Gemiste kans

Hoop dat we hier volgend jaar op tijd op worden geattendeerd:

Bierfestival in Nieuwstadt

Onze aandacht gaat ook uit naar het genoemde hopkaasje!

Wellicht om eea recht te trekken, zouden we graag eens naar Jabeek gaan, en zoals wordt aangeraden, op de fiets (om van de omgeving te kunnen genieten):

Brouwerij De Maar

IJdelheid kost tijd!

“Even een rondje Action?”
Mik zat naast me in de auto. Mik? Dat is een heel verhaal dus misschien maar bij het begin starten voor een keertje? Vooruit dan maar.
Thuisgekomen van Tsjechië stond meteen het volgende, vervelende, project voor de deur:
Adi en Mike er uit gooien. Mijn huurders in mijn eigen deel van mijn huis. Afgezien van een kleinigheid als een huurachterstand van 5 maanden hebben ze mijn huis binnen een half jaar getransformeerd tot het meest begeerde object van de GG&GD: je bent er meteen aan gehecht, overal en lees dit letterlijk want niets kon je vastpakken of je was je handen meteen kwijt. Losweken met groot beleid. Van het gasfornuis konden de ratten 5 weken eten en dan heb ik het over een grote familie ratten en ja, dat deden ze ook van harte want rattenkeutels overal in en rond huis. Adi en Mike waren genereus: ze boden de ratten een inside of outside free meal: buiten stonden en aangevreten en stinkende vuilniszakken maar voor de zekerheid ook binnen in de hal. Geen pan kwam schoon uit de kast, in alle zaten etensresten evenals in de kopjes en op de borden. Jahaaa, tuurlijk mochten ze mijn vaatwasser gebruiken….
Chaos en smerigheid alom en dan heb ik het over wanhoopgedachten, op-hoofd-krab-crisis en hysterische aanvallen voor je weet waar te beginnen. Één ding was duidelijk: dit redde ik nooit alleen! Zeker niet nadat ik had geconstateerd dat van mijn 3 combimagnetrons, waarvan er 2 optimaal en 1 half functioneerde toen ze er in kwamen, juist de twee goede overleden waren. De stofzuigerzak kon ik niet meer verwijderen omdat hij zo vol was dat hij muurvast zat afgezien van al het vuil naast de zak en in de slangen. De vaatwasser zo vol met troep dat het filter amper meer te vinden was.
BIKKEN dus, het is geen schoonmaken maar schrapen met staalwol en de meest agressieve schoonmaakmiddelen in de zoutzuurcategorie.
En er is haast: woensdag komt de schouw voor de garage en die was niet alleen onbereikbaar vanwege alle vuilnis maar ook nog overvol met troep en ratten. We hebben maar exact één week en zowel huis als tuin zijn totaal verwaarloosd en gevaarlijk ziekmakend alsof er al eeuwen een kluizenaar woont die bewust zijn best deed alles te verwaarlozen. De ratten zijn slechts de aardige toegift.
Wie kon me helpen? Ed was te druk, zijn broer Mik heeft af en toe zijn handen vrij maar die ken ik amper. Ed bellen voor telefoonnummer Mik want dat nummer was uit mijn bestandje sinds mijn gsm werd gestolen uit Johns huis (inbraak in maart). Mik stond meteen klaar, uitzonderlijk voor iemand die hij nauwelijks kent. Volgende ochtend meegenomen naar Beets om te inventariseren. Slapen in Beets kwam niet in me op, ik gruwelde van het idee om in dat smerige krot te slapen.
Eerste ochtend met Mik in de auto ontspon zich dus deze riante conversatie: “Rondje Action?” Mik is altijd in voor een Actionbezoek evenals ikzelf. Wij delen de voorliefde voor Lidl’s, Aldi’s en Action omdat ze daar bij de non food altijd verrassende goedkope hebbedingetjes hebben. De Action stelde ons niet teleur: een grote mand vol met heerlijke hebbedingetjes als schoonmaakmiddels A t/m Z (en dan vooral Z van zoutzuur) en ook de T werd goed bevoorraad nl tuinhulpjes als onkruidbestrijders etc.
Jaja, schoonmaken is mijn lust en mijn leven dus ik verheugde me op het gebruik van al die glanzende flessen met gekleurde inhoud. (Hoe verzinnen ze het om roze en gele goedjes te verkopen die er lief uitzien maar grof afbijten). Toch kon ik me even niet beheersen bij één afwijkende aankoop: er stonden haarverfjes voor minder dan 2 euro….. Zelfs maar € 1,59 per poging! Nou ben ik daar uiteraard nog helemaal niet aan toe maar och, na de 1257 grijze haar zou ik vast voor de bijl gaan en voor € 1,59 kon je geen grijze buil vallen toch? Een Ine kennende verdwenen er dus meteen twee van die pakjes tussen alle geurende flessen. Een berg afrekenen en 5 Actiontassen later doken we door het detectiepoortje: PIEPPPPPP!!!!
Sja, nou dat nog, en we hadden al zo weinig tijd! Maar het poortje was vasthoudend en liet een gecastreerd koorknaapje kwijlen bij zijn indringende hoge stemmetje. Mik was alert, alle tassen één voor één door het poortje halen om de boosdoener er uit te halen. Daarna kwam kassa-Miep helpen om alle producten één voor één uit die tas te halen om poortwaarts te heffen. Jawel, de haarverf, het enige dat we totaaaaaal niet nodig hadden (en die ik toch al beschaamd voor Mik in de mand had want tja, het voelt zeker de eerste keer aan als een pak maandverband). Nee, niet nodig voor jou zei de galante Mik al; die had duidelijk zijn bril nog beslagen want eerlijk gezegd had ik de 1257 al bereikt als ik niet oneerlijk in het proces af en toe een haartje verwijderd had. Maar dat werd te omslachtig want het verwijderen met mijn linkerhandjes bleek haarrovend omdat er eerst abusievelijk 20 bruine haren getrokken waren voor ik die rottige grijze had overwonnen. Géén haar op mijn hoofd dacht er over om die verfjes nog mee te nemen en zeker niet nu ze knap lastig bleken maar ik had buiten de waard en waardin gerekend die het plotseling als nieuwe Olympische discipline zagen om die potjes door dat poortje te krijgen. Het ZOU ze lukken ondanks mijn verzoek die dingen stiekem terug te leggen want de hele zaak had nu aandacht voor mijn haarverfje en dat artikel wilde ik zo heimelijk mogelijk houden! Miep en Mik werden een team: Miep haalde de potjes over dat ontpiepapparaat bij de kassa en Mik en Miep doken afwisselend door het nog steeds piepende poortje. Miep brak nog een flesje ervan tussendoor en zat inmiddels onder de bruine derrie maar ging onverwijld door met de Olympische verbetenheid. Ik probeerde me gedeisd te houden “Niet mijn verfje hoor, ik hoor er niet bij…” maar een Ine in rode korte broek met haar volle gestalte is niet te negeren en zeker niet nu mijn hoofd blozend de kleur van mijn broek begon aan te nemen.
Het is ze gelukt, maar niet zonder slag of stoot en zeker pas na een beschamend kwartier waarin het publiek in de vorm van een alsmaar groeiende kassarij steeds groter werd. Gelukkig, het publiek moet mijn situatie hebben aangevoeld, was het geen luidkeels aanmoedigend noch joelend publiek… Ook aan de intelligentie viel te twijfelen want na mij probeerde een vrouw een takje nepbloemen af te rekenen met de vraag of ze mocht verwachten dat die bloemen er af zouden vallen. Verkoopster antwoordde gebelgd dat dat NIET het geval was en toen… wilde de klant de neppers niet meer want ze wilde juist dat die bloemen eraf zouden vallen omdat ze alleen het takje mooi vond!
Maar ik dwaal af, ik mocht eindelijk die winkel uit met een Mik inclusief overwinningsblik en twee pakjes haarverf waarvan één inmiddels vervangen door een nieuwe. Miep begon zich te kuisen en het normale leven leek door te gaan.
Dag erna kwam Marjan, Johns Jes zeg maar. Die had ik uit Amsterdam geschaakt om naar Beets te komen. De haarverf lag nog op tafel want die wilde ik niet in de plakkast van de badkamer leggen. En ik wilde er trouwens toch al helemaal niets meer mee te maken hebben! Marjan verft haar haar regelmatig en was benieuwd naar het haar onbekende merk. Tja, je loopt er niet meteen mee te koop dat het maar 1,59 was en dus vast niets en al zeker niet met het verhaal dat heel Volendam (daar is de Action) nu weet dat je je haar toch eens wilt gaan verven. Die intieme details houd je graag voor je. Sterker nog, je krijgt een sublieme ingeving en vraag Marjan of zij de potjes wil hebben, gratis en voor niets. Zo’n kans laat je toch niet lopen? Marjan wel: “Nee, die kleur is me veel te saai!”.
BOEM, KNATS! AU! Niet alleen tijdrovend, nog saai ook… Dus voorlopig zien jullie me nog steeds met grijze haren, want ik moet hier duidelijk nog naartoe groeien. Had iemand me maar gewaarschuwd voor de pijnlijke eerste ervaring met haarsmeer.
Zelfs nog zonder de uren met de smeer te hebben geëxperimenteerd blijkt de moraal nu al bij voorbaat: IJdelheid kost tijd!
Ine
P.S. Theedoeken waren we vergeten en die bleken meer dan nodig want toen ik de eerste smerige serie in de wasmachine wilde bewerken bleek…. inderdaad….dat ook die voorgoed de geest had gegeven. Nee, helaas niet de theedoek maar de wasmachine. Murphy is duidelijk nog niet klaar met me. Let maar op: ik bestelde een nieuwe die bij iedereen zou worden aangesloten tenzij je een tuimelschakelaar hebt. Die heb ik niet, ik heb een enkelvoudige trekschakelaar die niet tuimelt. Toch zei de wasman dat ook die buiten zijn jurisdictie viel. Dus ja, wel een nieuwe machine maar nog niet aangesloten! MURPHYYYY!!!!

Dames Nieuwerkerk /‘Neleman’ kampioen! Promotie naar de 3e klasse!

Zaterdag 10 mei 2008 is ‘de laatste dag’ voor de dames dat ze zich bij winst kampioen kunnen noemen van de 4e klasse. Tegenstandster van vandaag is het lastige Rijnvogels uit Katwijk. Twee weken gelden werd de thuiswedstrijd tegen Rijnvogels nog met 3-4 verloren. Vandaag stond het laatste competitieduel op het programma bij de dames van Rijnvogels. Aan de kant van Nieuwerkerk was alleen Monica Stigt Thans afwezig (vakantie). Zij werd vervangen door Lieske Coumans uit het meisjes elftal. Nieuwerkerk startte erg nerveus aan de wedstrijd en werd direct door de Rijnvogels onder druk gezet. Uit een Nieuwerkerkse counter vanaf rechts ging Door v/d Lande prima door en schoot diagonaal op het doel. De keepster kon de bal niet vasthouden en de meegelopen Marise Bos opende de score voor Nieuwerkerk (0-1). Even later was er een misverstand in de verdediging van Nieuwerkerk en de 1-1 lag in het doel. Een paar minuten later kreeg Nieuwerkerk zelfs een stafschop tegen door een zeer zwaar bestrafte overtreding door Lieske. De strafschop werd door de Nieuwerkerkse keepster (Iris Mulder) prima gestopt. Na voor de rust kwamen de dames van Nieuwerkerk opnieuw op voorsprong. Door goed werk van Linda de Koster werd Marise vrij voor de keepster gezet en schoot de 1-2 binnen. Met deze stand ging de rust in. Na de rust kreeg Nieuwerkerk veel kansen. Marise Bos en Linda de Koster waren een aantal keren zeer dichtbij. Helaas ontbrak de scherpte bij deze dames. Ook Patricia v/d Hoek had nog een paar prima afstandschoten, maar ook deze gingen aan de verkeerde kant van de paal langs het doel. In de slotfase probeerde tegenstander Rijnvogels nog een punt uit het vuur te slepen, maar door goed keeperswerk van Iris Mulder haalden de dames van Nieuwerkerk de drie punten en dus ook het kampioenschap binnen. Een prima resultaat van de dames die nu twee seizoen als dames spelen. Volgend seizoen gaan de dames het dus in de 3e klasse proberen. Samen met hoofdsponsor ‘Autobedrijf Neleman’ moet ook dit tot een succes kunnen leiden.

Ja,....

Ja, nu weet dan heel Geleen e.o. het.

Zeker weten? 100%?

Je komt thuis van een aangeboden weekje Bohemen, bent dat weekje in de watten gelegd (altijd min of meer natuurlijk), hoefde niet te rijden of te betalen, en komt thuis waar alles goed werd verzorgd en nota bene in de keuken op iedere tafel een vers boeket van je lievelingsrozen staat. Ra,ra.
Hebben jullie een idee?
Nee natuurlijk.
Jos viel af. Weliswaar maakte hij van de nood een deugd door naar Bea te verwijzen, maar die wist van niets en dan is bedanken uiterst pijnlijk, want ja, meende ze, ze hadden het misschien wél kunnen doen. Het lijkt dan een beetje op een terechtwijzing.
En dan te weten dat er ergens op de wereld vast wel iemand op een bedankje wacht.
Het boeket voor de begrafenis van tante Thea bood een tweede mogelijkheid. Wim Loos kon er weliswaar niet voor zorgen, maar wist desgevraagd 100% zeker dat Jes niet in de Bilderdijklaan was geweest.
100%, daar kun je iets mee.
Tenslotte met trage schoenen dinsdagavond dan maar de sleutel opgehaald bij de buren.
"Goeienavond."
"Goeienavond."
"Nog bedankt voor je oppas, Ed."
"Geen enkele moeite, jongen."
"Ed en Mira, jullie moeten er niets achter zoeken, maar zijn er volgens jullie mensen in huis geweest, dat je weet?"
"Niet dat we weten, misschien hebben we dan toch niet goed opgepast?"
"Ja, heb je 't al, hoe kan ik 't beter aanpakken. Kijk, we hebben namelijk een probleempje."
"Kan ik daarbij helpen?"
"Ja, of nee, zie je, toen we thuis kwamen stonden er bloemen in huis en Paula was zooooo dankbaar, dat ze vindt dat ik moet uitzoeken... afijn, je begrijpt 't, hoop ik."
"Als 't daarom gaat, weet ik zeker dat er niemand anders in huis is geweest. 100%."
100%; daar kun je iets mee.
"Sorry Ed, maar nu hoop ik niet dat je denkt dat ik met deze Becherovka heb gewacht totdat jij bekende dat je ..."
"Natuurlijk niet, ik heb je ermee zien binnenkomen."
"Nog een vraag. Gaan jullie dat nu altijd doen? We gaan volgende week enkele dagen naar Parijs. Of zouden deze rozen dan nog staan?"
"Hoezo altijd, Paula was toch jarig?"
"Hoe weet jij dat?"
"Je hebt zelf verteld dat de kinderen haar de reis aanboden voor haar verjaardag en ik heb toen nog gezegd: ik hoop dat die van ons dat later ook doen, waarop jij zei: denk jij dan 75 te worden?"
"Ed, je fantasie gaat met je op de loop, jullie zijn trouwens al bijna 75."
Mira kwam tussenbeide.
"Nou, ik in elk geval nog lang niet; met Ed weet je 't maar nooit. Kom jongen, ga zitten, we gingen net een glas wijn drinken."
"Nee, bedankt, ik wil Paula op dit uur van de dag niet alleen laten."

En wat denk je? LP geloofde er geen snars van. Van dat laatste.
"Dat zou de eerste keer zijn. Bovendien zou Ed dan zeker hebben gezegd: ga haar even halen!"

Wat denken jullie. Zouden jullie nu spontaan naar de buren gaan en ze om de hals vallen? Vanwege die rozen?
Of ook nog even twijfelen?
"100% heb ik gezegd, daar kun je iets mee en dus...?"
Maar niet iedereen vindt dat blijkbaar voldoende.