IJdelheid kost tijd!

“Even een rondje Action?”
Mik zat naast me in de auto. Mik? Dat is een heel verhaal dus misschien maar bij het begin starten voor een keertje? Vooruit dan maar.
Thuisgekomen van Tsjechië stond meteen het volgende, vervelende, project voor de deur:
Adi en Mike er uit gooien. Mijn huurders in mijn eigen deel van mijn huis. Afgezien van een kleinigheid als een huurachterstand van 5 maanden hebben ze mijn huis binnen een half jaar getransformeerd tot het meest begeerde object van de GG&GD: je bent er meteen aan gehecht, overal en lees dit letterlijk want niets kon je vastpakken of je was je handen meteen kwijt. Losweken met groot beleid. Van het gasfornuis konden de ratten 5 weken eten en dan heb ik het over een grote familie ratten en ja, dat deden ze ook van harte want rattenkeutels overal in en rond huis. Adi en Mike waren genereus: ze boden de ratten een inside of outside free meal: buiten stonden en aangevreten en stinkende vuilniszakken maar voor de zekerheid ook binnen in de hal. Geen pan kwam schoon uit de kast, in alle zaten etensresten evenals in de kopjes en op de borden. Jahaaa, tuurlijk mochten ze mijn vaatwasser gebruiken….
Chaos en smerigheid alom en dan heb ik het over wanhoopgedachten, op-hoofd-krab-crisis en hysterische aanvallen voor je weet waar te beginnen. Één ding was duidelijk: dit redde ik nooit alleen! Zeker niet nadat ik had geconstateerd dat van mijn 3 combimagnetrons, waarvan er 2 optimaal en 1 half functioneerde toen ze er in kwamen, juist de twee goede overleden waren. De stofzuigerzak kon ik niet meer verwijderen omdat hij zo vol was dat hij muurvast zat afgezien van al het vuil naast de zak en in de slangen. De vaatwasser zo vol met troep dat het filter amper meer te vinden was.
BIKKEN dus, het is geen schoonmaken maar schrapen met staalwol en de meest agressieve schoonmaakmiddelen in de zoutzuurcategorie.
En er is haast: woensdag komt de schouw voor de garage en die was niet alleen onbereikbaar vanwege alle vuilnis maar ook nog overvol met troep en ratten. We hebben maar exact één week en zowel huis als tuin zijn totaal verwaarloosd en gevaarlijk ziekmakend alsof er al eeuwen een kluizenaar woont die bewust zijn best deed alles te verwaarlozen. De ratten zijn slechts de aardige toegift.
Wie kon me helpen? Ed was te druk, zijn broer Mik heeft af en toe zijn handen vrij maar die ken ik amper. Ed bellen voor telefoonnummer Mik want dat nummer was uit mijn bestandje sinds mijn gsm werd gestolen uit Johns huis (inbraak in maart). Mik stond meteen klaar, uitzonderlijk voor iemand die hij nauwelijks kent. Volgende ochtend meegenomen naar Beets om te inventariseren. Slapen in Beets kwam niet in me op, ik gruwelde van het idee om in dat smerige krot te slapen.
Eerste ochtend met Mik in de auto ontspon zich dus deze riante conversatie: “Rondje Action?” Mik is altijd in voor een Actionbezoek evenals ikzelf. Wij delen de voorliefde voor Lidl’s, Aldi’s en Action omdat ze daar bij de non food altijd verrassende goedkope hebbedingetjes hebben. De Action stelde ons niet teleur: een grote mand vol met heerlijke hebbedingetjes als schoonmaakmiddels A t/m Z (en dan vooral Z van zoutzuur) en ook de T werd goed bevoorraad nl tuinhulpjes als onkruidbestrijders etc.
Jaja, schoonmaken is mijn lust en mijn leven dus ik verheugde me op het gebruik van al die glanzende flessen met gekleurde inhoud. (Hoe verzinnen ze het om roze en gele goedjes te verkopen die er lief uitzien maar grof afbijten). Toch kon ik me even niet beheersen bij één afwijkende aankoop: er stonden haarverfjes voor minder dan 2 euro….. Zelfs maar € 1,59 per poging! Nou ben ik daar uiteraard nog helemaal niet aan toe maar och, na de 1257 grijze haar zou ik vast voor de bijl gaan en voor € 1,59 kon je geen grijze buil vallen toch? Een Ine kennende verdwenen er dus meteen twee van die pakjes tussen alle geurende flessen. Een berg afrekenen en 5 Actiontassen later doken we door het detectiepoortje: PIEPPPPPP!!!!
Sja, nou dat nog, en we hadden al zo weinig tijd! Maar het poortje was vasthoudend en liet een gecastreerd koorknaapje kwijlen bij zijn indringende hoge stemmetje. Mik was alert, alle tassen één voor één door het poortje halen om de boosdoener er uit te halen. Daarna kwam kassa-Miep helpen om alle producten één voor één uit die tas te halen om poortwaarts te heffen. Jawel, de haarverf, het enige dat we totaaaaaal niet nodig hadden (en die ik toch al beschaamd voor Mik in de mand had want tja, het voelt zeker de eerste keer aan als een pak maandverband). Nee, niet nodig voor jou zei de galante Mik al; die had duidelijk zijn bril nog beslagen want eerlijk gezegd had ik de 1257 al bereikt als ik niet oneerlijk in het proces af en toe een haartje verwijderd had. Maar dat werd te omslachtig want het verwijderen met mijn linkerhandjes bleek haarrovend omdat er eerst abusievelijk 20 bruine haren getrokken waren voor ik die rottige grijze had overwonnen. Géén haar op mijn hoofd dacht er over om die verfjes nog mee te nemen en zeker niet nu ze knap lastig bleken maar ik had buiten de waard en waardin gerekend die het plotseling als nieuwe Olympische discipline zagen om die potjes door dat poortje te krijgen. Het ZOU ze lukken ondanks mijn verzoek die dingen stiekem terug te leggen want de hele zaak had nu aandacht voor mijn haarverfje en dat artikel wilde ik zo heimelijk mogelijk houden! Miep en Mik werden een team: Miep haalde de potjes over dat ontpiepapparaat bij de kassa en Mik en Miep doken afwisselend door het nog steeds piepende poortje. Miep brak nog een flesje ervan tussendoor en zat inmiddels onder de bruine derrie maar ging onverwijld door met de Olympische verbetenheid. Ik probeerde me gedeisd te houden “Niet mijn verfje hoor, ik hoor er niet bij…” maar een Ine in rode korte broek met haar volle gestalte is niet te negeren en zeker niet nu mijn hoofd blozend de kleur van mijn broek begon aan te nemen.
Het is ze gelukt, maar niet zonder slag of stoot en zeker pas na een beschamend kwartier waarin het publiek in de vorm van een alsmaar groeiende kassarij steeds groter werd. Gelukkig, het publiek moet mijn situatie hebben aangevoeld, was het geen luidkeels aanmoedigend noch joelend publiek… Ook aan de intelligentie viel te twijfelen want na mij probeerde een vrouw een takje nepbloemen af te rekenen met de vraag of ze mocht verwachten dat die bloemen er af zouden vallen. Verkoopster antwoordde gebelgd dat dat NIET het geval was en toen… wilde de klant de neppers niet meer want ze wilde juist dat die bloemen eraf zouden vallen omdat ze alleen het takje mooi vond!
Maar ik dwaal af, ik mocht eindelijk die winkel uit met een Mik inclusief overwinningsblik en twee pakjes haarverf waarvan één inmiddels vervangen door een nieuwe. Miep begon zich te kuisen en het normale leven leek door te gaan.
Dag erna kwam Marjan, Johns Jes zeg maar. Die had ik uit Amsterdam geschaakt om naar Beets te komen. De haarverf lag nog op tafel want die wilde ik niet in de plakkast van de badkamer leggen. En ik wilde er trouwens toch al helemaal niets meer mee te maken hebben! Marjan verft haar haar regelmatig en was benieuwd naar het haar onbekende merk. Tja, je loopt er niet meteen mee te koop dat het maar 1,59 was en dus vast niets en al zeker niet met het verhaal dat heel Volendam (daar is de Action) nu weet dat je je haar toch eens wilt gaan verven. Die intieme details houd je graag voor je. Sterker nog, je krijgt een sublieme ingeving en vraag Marjan of zij de potjes wil hebben, gratis en voor niets. Zo’n kans laat je toch niet lopen? Marjan wel: “Nee, die kleur is me veel te saai!”.
BOEM, KNATS! AU! Niet alleen tijdrovend, nog saai ook… Dus voorlopig zien jullie me nog steeds met grijze haren, want ik moet hier duidelijk nog naartoe groeien. Had iemand me maar gewaarschuwd voor de pijnlijke eerste ervaring met haarsmeer.
Zelfs nog zonder de uren met de smeer te hebben geëxperimenteerd blijkt de moraal nu al bij voorbaat: IJdelheid kost tijd!
Ine
P.S. Theedoeken waren we vergeten en die bleken meer dan nodig want toen ik de eerste smerige serie in de wasmachine wilde bewerken bleek…. inderdaad….dat ook die voorgoed de geest had gegeven. Nee, helaas niet de theedoek maar de wasmachine. Murphy is duidelijk nog niet klaar met me. Let maar op: ik bestelde een nieuwe die bij iedereen zou worden aangesloten tenzij je een tuimelschakelaar hebt. Die heb ik niet, ik heb een enkelvoudige trekschakelaar die niet tuimelt. Toch zei de wasman dat ook die buiten zijn jurisdictie viel. Dus ja, wel een nieuwe machine maar nog niet aangesloten! MURPHYYYY!!!!