Van uw verslaggeefster te G.
Welk GPS signaal? Een uitnodiging: een reisje van Geleen naar Puth-Schinnen.
Kkkkkunstenaars, tja daar is Ine altijd voor te porren...
Maar wacht even, ze wonen in een prachtig doodlopend laantje in oude huisjes, drie woningen naast elkaar. OK OK OK, DAT wil ik dan wel even zien!
Nicole had allemaal werkjes gekopieerd van dat kunststuk wat mam al thuis had staan; ik begrijp dat we daarvan dus heel wat loyalties kunnen verwachten. Pama hadden even overleg, ik neem aan onderhandelingen hierover?
Maar Ine.... die had alleen maar belangstelling voor de prachtige oude boerderij waar ze oud en nieuw naast elkaar lieten staan zoals een oud schoolbord vlak voor de nieuwe keramische oven en een oud aanrecht intakt lieten. De tuin en de boerderij waren te mooi om te negeren, DIE gaat ze dus kopen, liefst van die loyalties later want neen, die werd nu niet verkocht want ze waren er nog teveel aan gehecht. Spijtig.
Door de tuin volgende we bordje 2: Lo en Marietje. Lo maakte dat monster (neenee, zo bedoel ik het niet, het moet een monster voorstellen) op de rotonde bij de spoorwegovergang naar Munstergeleen. Hij recyclet dus oud ijzer, lijkt me millieubewust.
Hun woning was ook al zo prachtig, maar leek gebouwd aan een oude kasteelwal. Even navragen: nee, ze hadden jarenlang oude stenen verwerkt in die muur en die muur zelf opgebouwd, indrukwekkend werk en zeker overtuigend dat het eeuwen oud was.
Marietje maakte sierraden die je nooit zou kunnen dragen zonder om te vallen (jeetje, zwaar werk allemaal) en Lo was dus die oudijzerboer.
Nu moet iemand me toch eens duidelijk maken hoe ik die foto's IN de tekst krijg want ik word er ballorig van :-(
Nou ja, het uploaden ervan kost toch al eeeeuwen, bij mij tenminste.
Helaas heb ik dat nu al gedaan en is mijn accuutje bijna leeg dus het opknappen van de tekst laat ik met alle plezier aan betere redactieleden over :-)
Affijn, er stonden nog twee jonkies op het programma, schoondochter en zoon van Lo en Marie:
Iin (gewoon ine dus maar dan kunstzinniger) en Remi die duidelijk niet alleen op de wereld was want zijn vrouw moest zich eerst in de familie inlassen (leren lassen) en dat heeft ze duidelijk erg succesvol gedaan!
Remi maakte geometrische laswerken met steen erin verwerkt, Iin meer het gevoeligere werk maar deze Ien zag wel wat in Remi's kunstjes. Ma duidelijk ook, ze kocht een mooie kandelaar die uiteraard meteen gestickerd wordt :-)
Leuk detail: er mocht alleen binnen gerookt worden, buiten niet (vanwege gastanks) :-)
Terug naar de wei waar we angstig parkeerden vanwege alle loslopende kippensoepen in spe.
Delegatie 1 ging door naar Amstenrade om eindelijke Lies en Jos weer te zien, delegatie 2 had het te druk en ging napeinzen over alle kunstzinnigheid thuis.
Groeten uit G, P en S.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten