Voor het eerst niet sinds 2002

In het verre verleden, ik dacht groep 4, besloot ik om net als veel klasgenoten uit die tijd te gaan beginnen met voetbal. Het was vooral een erg populaire sport bij de jongens. Mijn moeder zorgde voor een groot wonder, ook dit keer. Terwijl er een lange wachtrij was bij vv Nieuwerkerk voor nieuwe pupillen kon ik al snel meedoen met trainingen en wedstrijden, zelfs bij de selectieteams. Laat het duidelijk zijn, zonder haar gebel had ik waarschijnlijk nog een jaar moeten wachten voor mijn eerste balcontact op de Nieuwerkerkse velden. Ook mijn zus speelde bij dezelfde vereniging en we ontdekten in 2002 iets nieuws. Het zogenaamde familietoernooi. Dat jaar debuteerde ik samen met Lieske in het team Hup-lies en aangezien wij speelden trokken we ook veel ander familiegespuis aan. Elk aanwezig familielid had een zekere rol. Als die rol niet vervuld werd op het veld, dan was het wel daarbuiten als fotograaf, supporter of iemand die de hapjes en drankjes verzorgde. Oom Djoons was altijd al een twijfelgeval. Omdat hij waarschijnlijk de camera na een minuut al gesloopt had, moesten we dus maar een offer brengen en hem in het veld zetten. Dat is dus het geheim achter de vele speelminuten van oom Djoons op het familietoernooi. Na een paar jaren bleef er niet veel familie meer over, maar werd er plaats gemaakt voor een vriendentoernooi. Oude versleten familieleden moesten plaats maken voor nieuw bloed uit de vriendenkring. Ook speelde Liekse en in allebei in een ander team en is de naam Hup-lies verloren gegaan. Voor het eerst sinds 2002 speelde ik dit jaar niet mee op het toernooi. Ton, van de organisatie, zei dat we nu toch te oud werden voor een toernooi waar alleen pupillen onder de 12 jaar mochten scoren. Hierbij sluiten wij dus als familie een mooie periode af, en ga ik volgend jaar verder met het Pinkstertoernooi, waarbij 6 tegen 6 wordt gespeeld met junioren en senioren, die wel mogen scoren!