De eerste keer studium generale miste ik omdat ik ziek was; de tweede keer studium generale was dus voor mij de eerste, vandaag. Meestal is het een wat saai verhaal, en duurt het veel te lang. Dat viel deze keer mee. Bij studium generale komt er iemand zijn verhaal doen over zijn werk of hobby in de “grote mensen wereld”, en de vwo-anders leerlingen zoals ik, moeten daar geïnteresseerd in zijn en mogelijk iets van opsteken. Deze keer stond meneer Henk Weltevreden in ons auditorium om zijn verhaal te doen. Hij is een schrijver en liet een aantal van zijn boeken zien. Schrijvers? Die had ik al genoeg gezien op school. Gelukkig vertelde hij daar verder niks over. Hij wou over zijn reis naar Noord-Korea vertellen. Niet dat hij alleen daar was geweest, want meneer Weltevreden kan erg tevreden zijn omdat hij al maar liefst 140 landen heeft bezocht! Dit maakt meteen de titel duidelijk, want van vrienden kan je leren, en heeft John dus nog wel wat landen te gaan. Het reizen is niet het enige wat ze gemeen hebben; ook is Henk aan de oude kant, is leraar(filosofie) en maakt (te) veel grapjes. Henk vertelde ons over zijn opvattingen uit Noord-Korea. Hoe zij alles een reden geven dat te maken heeft met de grote leider. Het erge is nog dat alle Noord-Koreanen het wel moeten geloven, ze mogen namelijk niet het land uit en geen enkel contact hebben met het buitenland, er is dus ook geen internet! Alles wat je het land in meeneemt wordt grondig gecontroleerd, vooral spullen uit Amerika zijn zeer uit den boze! Ik luisterde graag naar zijn verhaal, net als dat ik graag naar John’s verhalen luister. Alleen door Henk heb ik al een goed beeld gekregen van Noord-Korea in zo’n 40 minuten tijd. Alleen daarover zou ik nog een extra artikel kunnen schrijven. Ik ben trouwens ook zeker van plan één van zijn boeken te lezen voor op mijn lijst.Oja, Henk lijkt op tv-beelden en op foto’s een man die levensmoe is, maar ik vond het, net als John, een sympathieke man.
9 opmerkingen:
Graag
nou, bij deze! wat interessant! wat fijn dat er internet is, zie ik ook nog eens wat je op school doet vandaag de dag en..meteen een veer in john's reetje..de zoveelste, maar..het lijkt erop dat john van de aardbol verdwenen is??
Nee, John is niet verdwenen. Zit bij Karin.
Zijn nieuwe vlam? Vraag het deze globetrotter zelf.
De meest verrassende wending van dit verhaal kwam al helemaal aan het begin:
"Meestal is het een wat saai verhaal" en de zin ervoor:"Dit was voor mij dus de eerste keer."
Een redelijk snelle conclusie dus.
Maar ja, een traag brein is ook niet alles.
Zeker ook is het volgende de moeite van het overwegen waard: Henk is, net als John dus, een wat oude man, die levensmoe lijkt.
En -te- veel grapjes maakt. Waar kennelijk geen enkele de moeite van het vermelden waard was. Nou John, probeer er nu maar weer eens bovenop te komen.
De leukste zin is voor mij het laatst stukje van de laatste zin.
140 landen! Dan heb ik inderdaad nog wat voor de boeg. Noord Korea staat overigens niet op mijn favorietenlijstje, mischien interessant, maar geen leuk land, lijkt me. Ik wacht op je artikel over dit land!
Ha John! Ik hoopte al met dit artikel jou socialiteit te prikkelen. Maar wat is je reisschema voor de komende tijd? Voor het reizen kun je natuurlijk eerst een paar keer op en neer rijden tussen Duitsland en Nederland, om alvast in te komen. P.s. Mijn volgende artikel zal je (hopelijk ook) boeien.
Hub, zoek nu zelf de fout eens.
En ja, iedereen kan Henk wel eens hebben horen vertellen, maar hem gelezen te hebben is weer iets anders. Ik zou dan beginnen met zijn literair debuut uit 1999, De stier van Algeciras. Een bundel verhalen. En je weet het: iedere dag een verhaaltje van Henk en je wordt een heel ander mens.
ik neem aan dat deze stier (en ook andere) zich bevinden op de bilderdijklaan 7 te Geleen?
Moet ik soms de deur uit om een goed boek te lezen? Also, melde gehorsamst, das Ja. (und auch Ja)
Een reactie posten