Het is dat ik nog leerplicht heb, anders kon ik gaan waar ik wilde. Dan kon ik vorige week ook zeker even langs komen bij mijn opa in Geleen, die maar liefst 79 was geworden! Naar Geleen is het minstens 2 uur rijden, dus niet te doen voor een reguliere schooldag. En de lessen verzuimen voor deze speciale gelegenheid zou bijna een optie zijn, maar helaas komen de les nog goed van pas aangezien volgende week alweer de week van de proefwerken is.
Gelukkig was God al zo aardig om een rustdag in elke week te plannen, waar later ook zaterdag bijgelapt werd om zo een leerplichtvrij weekend te creëren. Ik moest afgelopen weekend wel laat voetballen, zodat er maar weinig van dit weekend overbleef om nog de moeite nemen om naar het verre zuiden af te reizen. Niettemin heb ik al verteld dat dit een speciale gelegenheid was, en dus vertrokken we na het avondeten alsnog om Opa persoonlijk te kunnen feliciteren.
Het was voor mij praktisch geen weekend meer in Geleen, maar alleen een stukje zondag. Dat kwam omdat ik zo lekker weggedoezeld was in de auto, dat ik meteen naar bed was gegaan omdat ik het zonde vond om mijn schaarse slaperige toestand te verspillen(meestal lig ik eerst nog een lange tijd wakker voordat ik in deze fase kom).
S’Ochtends kon ik mijn felicitatie in redelijk uitgeslapen toestand uitvoeren. Daarna was het meteen tijd voor belangrijke zaken; geen taart of andere feestelijke bezigheden, maar een lezing over de Dalai lama van de 79-jarige opa. Alsof ik nog niet genoeg intellectueel bezig geweest was, moest ik ook nog eens discussiëren over de literatuur. Gelukkig kwam dit gesprek pas nadat ik even van het voetbal mocht genieten dat door mijn zus gespeeld werd, dus ik had een lange pauze.
Helaas kwam mijn zus erachter na gespeeld te hebben dat de sleutels van haar appartement in Maastricht nog in Nieuwerkerk lag, waardoor “het korte Limburgje” wel erg kort werd. Voordat we moesten gaan had ik Opa nog even gecomplimenteerd door te zeggen dat hij nog goed functioneerde voor een man van zijn leeftijd. “En wat kan ik daarvoor kopen?”, vroeg hij min of meer terecht. Ik vertelde hem dat hij daar niet direct iets voor kon kopen, maar dat het misschien wel een goede indicatie was voor het feit dat hij nog een aantal mooie jaren voor de boeg heeft.
6 opmerkingen:
Over het voetbal van mijzelf heb ik expres niks geschreven, het was weer bagger met ons tienen..
en daar sluit ik me volledig bij aan, dat kun je er dus voor kopen!! nou, dat kan niet iedereen zeggen!
tja, foutje in 1e alinea is al live besproken en de leukste zin is die van god
amen..
Zin van god vind ik leukste,
zin van sleutels kwijt was minder leuk,
de sleutels lag, is fout (TIP: als je iets geschreven hebt, lees je het dan nog eens?).
Opa is ook nooit tevreden, functioneert hij goed, wil die er ook nog iets voor kopen, moet niet veel gekker worden natuurlijk.
Ja ik lees het altijd nog een keer, en ik verander dan ook nog heel wat. Maar dat zijn meer de dingen dat ik het anders beter vind klinken, dus niet echt de grammatica. Daar lees ik denk ik overheen omdat ik weet wat er moet staan.
Hub, bedankt voor je complimenten. Dat maakt veel goed van de ietwat prikkelende zin uit je verhaal: "Alsof ik nog niet genoeg intellectueel bezig geweest was (na redelijk te zijn uitgeslapen), moest ik ook nog eens discussiëren over de literatuur. Gelukkig kwam dit gesprek pas nadat ik even van het voetbal mocht genieten, etc."
Is voetballen dan voor jou het grote genieten? Waar je vooral veel ervaring opdoet in het baggeren met z'n tienen?
hahahaha die lezing over Dalai lama, ik zie je nog helemaal zitten die zondag...
Een reactie posten