De speeltuin

Om mijn gedichtenreeks af te sluiten heb ik het minst zelfgemaakte gedicht gekozen. Dit gedicht heb ik namelijk samen met een klasgenoot gemaakt en is opgebouwd uit verschillende teksten van andere schrijvers, zangers. De opdracht was het maken van een plekgedicht, zonder verdere verplichtingen dus was het werk dat wij ervoor gemaakt hebben, compleet legaal. De plek gelegen in Capelle is de dichtstbijzijnde speeltuin ten opzichte van onze school. Daar heb ik ook foto’s gemaakt. Het gedicht zelf spreekt voor alle speeltuinen.

Speeltuin van verbeelding
Ga je mee laten we gaan
naar een plekje waar
je nog kunt dromen
en geen enge dingen bestaan

waar je heerlijk nog kunt spelen
met fantasieën die uit jezelf ontstaan
Hier zal het niet om ruzie pesterijen
of oorlog gaan

Maar kijk nog eens goed
Weten ouders wel van gevaren tegenwoordig
hebben zij nog wel gezag over hun kroost
kinderen willen zo graag groot zijn
kattenkwaad wordt vandalisme

Maar kijk nog eens goed
Weten ouders wel van gevaren tegenwoordig
De troep in de hemel
Smerige plak van een flesje cola.
Waar gaan wij naartoe?

Een paar schrammen
Daar begon het mee
Nog blauwe plekken
En daarnaast een diepe snee
Dat alles van een klimrek
Aan de veiligheid totaal gebrek

Morgen zal het vrede zijn
en zal de zon je strelen
zal de wereld weer een speeltuin zijn
en kun je rustig spelen