In het algemeen misschien een minder interessant onderwerp, maar voor de kenner hilarisch. De grootste input van deze kennis komt van tante Ine, en gedeeltelijk uit eigen ervaring. Spelletjes spelen met Djoons duurt lang. En als hij dan verliest volgt meteen: maar als dit gebeurd zou zijn, dan dat. Niet alleen in de beurt neemt hij legaal de tijd om zijn strategiën te ontplooien, ook de nabeschouwing mag zijn analyse er wezen en niet verwaarloosd worden. Hij neemt voor twee dingen de tijd: spelletjesbedenktijd, en praktische bedenktijd. De laatste is het ergst, omdat Djoons daardoor langzamer onderneemt.
(Ik weet overigens niet hoeveel hier nog van waar is; misschien is Lauwenstein ondertussen omgetoverd in Djoons Palace, maar zover ik weet had John de taak om het één en ander op te knappen en duurde dit langer dan verwacht.)
Deze vakantie stond in de krant een artikel over het nieuwste spel van de GameMaster, die zijn kantoor in Nieuwerkerk heeft. Een verbeteerde versie van het wielrenspel Demarrage , dat John toevallig ook bezit. Het spel was vrijwel gebaseerd op geluk, de ogen van de dobbelsteen die uit jouw hand rolden. (Dit verklaart ook deels dat John dit spel een enkele keer heeft gewonnen.) Het nieuwe spel draaide veel meer om tactiek, want je hoefde niet te hopen op het toeval. In het nieuwe spel kan je veel meer beurten vooruitdenken omdat je met energiepunten speelt per renner. Daarnaast is de grote verandering dat je niet maar één speelbord hebt, maar verschillende stukken weg, die je aan elkaar kan leggen om je unieke koers te maken. Toen ik dit las, kwam het mij bekend voor. En dat komt omdat ik dit idee al eerder had uitgewerkt.
Dezelfde week had ik het A4tje nog teruggevonden. Helaas bleek het grootste gedeelte van mijn idee nog in mijn hoofd te zitten, maar had ik wel opgeschreven dat er met energiepunten gespeeld moest worden en had ik het idee de invloed van de dobbelsteen te verminderen. Daarnaast had ik al verschillende stukken koers voor het spel Demarrage gemaakt. Als uitbreiding. En nu is het een compleet nieuw, goedverkopend spel.
Nu nog even de link met John leggen. Ik was de draad zelf ook even kwijt. Toen ik als schattig neefje eens bij oom en tante ging logeren, had ik weer een idee om een nieuw spel te ontwikkelen. Hoe dit spel in elkaar steekt, ga ik niet vrijgeven(jammer hè, GameMaster?), maar ik vroeg John en Ine, als bordspellenervaringsdeskundigen, om raad. Toen bleek dus dat John “erover zou denken” en blijkbaar heb ik die slechte gewoonte overgenomen en heb ik nooit een spelontwerp afgemaakt. Terwijl ik toen nog sterke deadlines had opgesteld voor het veelbelovende bordspel.
Ik was nog jong, en zeer vatbaar voor het overnemen van slechte eigenschappen. John heeft er dus voor gezorgd dat ik mijn wielrenspel niet heb afgemaakt en ook ons “nieuwe” spel uit 2007 niet. Maar dit kan ik John snel vergeven als ik weet dat hij ondertussen Lauenstein en dergelijke heeft opgeknapt. Dus John en Ine, hoe staat het er mee?
7 opmerkingen:
Een ding begrijp ik in elk geval uit dit betoog, Hub,: Nu je ouder wordt, word je misschien ook vatbaar voor het overnemen van goede eigenschappen.
En ik hoop dat John, die hier toch wordt weg gezet als een slecht voorbeeld voor de jeugd, nadenkt over een goed weerwoord.
Wat Ine wil, of wilde in 2007, kan ik niet lezen. Houten apen?
Op moment dat John Lauwesteen af heeft, dan moet jij een prototype van je spel in handen hebben lijkt me.
Ja Ine wilden houten apen. En ik heb gelukkig ook wat van John's taalgeestigheid overgenomen.
misschien iets dat je in je studie kan ontwikkelen?
Haha, die taalgeestigheid van John ga je wel waarderen? Nu dat nadenken nog?
Spelletjes zijn leuk om te doen, nog leuker als je wint, maar eigenlijk gaat het om het plezier van het spel en niet om de knikkers. Toch haal je alleen voldoening uit het winnen als je weet dat de andere spelers ook hun best hebben gedaan om te winnen.
Als iedereen maar wat aanrotzooit is winnen niet leuk meer.
Het (lange) denken en de analyses achteraf zijn er om de winnaar van het spel te laten weten: "kijk, ik heb echt mijn best gedaan".
Het is, naast de teleurstelling van het verliezen, ter meerdere glorie van de winnaar.
Bij het ontwikkelen van een spel geldt hetzelfde: leuk om te doen als activiteit, maar niet zozeer gericht op economische toepassing en winstgevendheid. Althans dat heeft mij nooit voor ogen gestaan. Ik dacht door mee te denken de creatieve geest van Hub te helpen ontwikkelen.
Het spijt mij als ik daarna de commerciele voortgang heb belemmerd.
Maar, Hub, wat let je om je alsnog te gaan toeleggen op de ontwikkeling van spellen?
Ja Hub, wat let een student 'Technische innovaties' om ook spellen te ontwikkelen? Zoals je dat als vijf-, zesjarige dagelijks deed. John heeft tijdens zijn drukke werkzaamheden in Lauenstein weer eens heel goed nagedacht. Kun je hem, als zijn werk als klusser erop zit, niet als mentor aantrekken?
Een reactie posten