Mijn aantal ziekenbezoekers per dag vertolkte ongeveer pi-maal-het-aantal-nonnen-van-de-Stift. En dan tel ik John gewoon voor 1 :)
Maandag er in, dinsdag geopereerd en ik was verbaasd dat de operatie maar 3 uur duurde en ik zelfs al een half uur later wakker was. De chirurg was nog veel trotser dan ik; hij kwam wel 3 keer vragen om hem te complimenteren want tja, het was een hele Herausforderung (uitdaging) en hij had het prima gedaan en zelfs zonder botten breken, wow! OK, mijn nek ziet eruit alsof ik een slachtoffer van onthoofding ben but who cares?
Woensdag al de eerste voorzichtige stapjes en gelukkig zijn de pijnstillers tegenwoordig riant dus op wat duizelingen na kon ik zelfs de tuin op 50 m van de kamer al halen. Alwaar koffie en ijs, precies goed! Slikken blijft nog een hele tijd pijnlijk maar voor koffie en ijs heb je wat over :)
(O)ma had 500 wafels gebakken maar mijn suikerwaarde was zelfs op een compleet nuchtere dag al 11+ dus zoet is taboe. OK, dat ijsje was heeeeel stiekem maar medicinaal bedoeld he?
Een van de 2 nog actieve nonnen bezocht ons (kamer van 2 patienten) maar kwam een beetje bedrogen uit: de andere was evangelisch en echt katholiek ben ik uiteraard ook niet. Ze zat er totaal niet mee, ondanks haar 70+ jaren en haar volledige outfit was ze erg modern en kon over van alles eerlijk en zelfs verontwaardigd meepraten. Ze maakte zich zorgen over de Stift want de nonnen aldaar waren ongeveer uitgestorven (zelfs de paar die nog leefden zei ze zelf :)). Of we misschien aanwas wisten? Nou, neu, wij hadden geen nichtjes die geen man konden krijgen, toch? Oeps! Ze beval haar klooster (nou ja, gewoon modern appartementencomplex) zeer aan, inclusief goed eten en centrale verwarming dus een beter leven dan de sociale dienst. Om die reden traden er tegenwoordig vaak nonnen aan die dan later helaas weer uitvlogen als ze baan of vriend vonden.
6 uur opstaan (nou ja, wakker gemaakt worden) is niet mijn ding, half 12 warm eten ook al niet. Maar het ergste was dat iedereen er om 21 uur slaapt! SLAAPT! De vafdelingskamer was dan leeg, op mij na dan en mijn enige gezelschap was een sudoku of boek. Krimi kijken? Neu, er was 1 tv voor 2 op de kamer en die mevrouw naast me werd zenuwachtig van een lijk dus tja...
Dus ik was heel blij dat de nabloedingen beperkt bleven en ik vrijdag alweer naar huis mocht als ik tenminste... en toen kwamen er tig dreigementen, eisen van regelmatig slikken (pillen dan) en vooral niets tillen of aanpakken. Ik beloofde ALLES! En zet inderdaad braaf de wekker op 6 uur 's morgens om de belangrijkste pillen te slikken die mijn stofwisseling weer op gang moeten brengen (schildklierhormonen) om daarna nog een stevige tuk te doen en vervolgens de andere series te slikken (bah!).
Die thuiskomst! Geweldig! Slinger aan de voordeur (Duitsers kennen dat fenomeen niet :)), slingers aan mijn stoel en ballonnen en grote mand met planten als extra feestelijke accenten. El had al een kaars naast mijn bed geplant en schreef me elke dag een volgeschreven kaart die ze persoonlijk kwam brengen. Kaarten van vrienden en bekenden en Jeannette en Anita hadden gigadikke detectives gekocht voor me die me wel 3 weken in het ziekenhuis konden houden :) Heel lief allemaal, mijn nachtkastje was uiteraard het volst van allemaal.
3 Ballonnen hingen aan zo'n 4 delige spot die in de woonkamer aan het plafond hangt. Die was uiteraard gewoon uit toen ik thuis kwam. 's Avonds eindelijk weer een spannende krimi bekeken en OF die spannend was: vlak naast ons, niet op het scherm, knalde een keihard schot! Alsof we zelf in de kamer beschoten werden! Jawel, lamp was inmiddels aan en de ballonnen werden warm door de spotjes en knalden daarom :) Oef, schrikken.
Ik ben snel moe en heb relatief weinig pijn en duizel nog wat maar dat duurt nog een tijdje tot de juiste mix van medicijnen gevonden is. Maar al met al? Ongelooflijk meegevallen! Echt niet te geloven hoe blij ik was met de operatieresultaten en de snelle laboratoriumuitslagen die positief waren (goedaardige gezwellen dus). Het zat enorm mee allemaal, ongetwijfeld door alle goede zorgen van dichtbij en veraf (alle wensen, kaarten, familie naast en ver-van bed) en door de grote hoeveelheid kaarsjes die iedereen steeds aanstak. De leukste bleef voor mij die van El; die nepkaars die via oplaadbare batterij steeds bleef flikkeren en dagelijks vervangen werd (ze had er 3 mee). Ik ben niet gelovig maar als die kaarsen helpen mogen ze van mij branden, ik vind ze sowieso sfeervol!
Ik houd jullie op de hoogte, voorlopig wordt het sukkelen en weer op gang komen tot de medicijnen aangepast zijn en ik weer een beetje conditie heb. Ik ben uiteraard weer te ongeduldig maar dat laat het duffe lichaam vanzelf snel merken!
En die stembanden die nalaten zodat je soms totaal niet kunt praten of maar heel zachtjes? Ik vrees voor mijn omgeving dat ook die complicatie bij mij amper optrad :) :) :)
HEERLIJK! Weer thuis en heel erg opgelucht!
Allemaal heel heel hartelijk bedankt voor alle steun!
Ine
6 opmerkingen:
Haha,knallend,kwa balonnen-jeu's inbreng,jaja,je verwacht het niet he-inderdaad..voor de rest zo subtiel mogelijk.
Ik oel me vereerd kwa kaars,niet vergeten te vermelden dat hij ook onderweg overal mee naar toe brandend werd gehouden,net als bij de olympische spelen :-)
Deze week had niet beter kunnen verlopen. De engeltjes waren ook met ons op heen- en teugweg, enkele meters voor ons gevaar en ongeluk, ook daar mochten we aan ontsnappen..
Ik hoop dat de goden ook de komende weken-maanden- met ons-jou:-) - zijn,zodat het herstel
Minstens net zo voorvoorspoedig mag verlopen,maar dat kan bijna niet en is de goden misschien verzoeken? Toitoitoitoi -ik zie dat lieskes kaart nog steeds niet is aangekomen,grrr-zet hem weer op en tot....:-)
Ine, vergeet je eigen inbreng ook niet. Maandagavond, de vooravond van de operatie, kwam de chirurg melden, dat hij hoopte dat het morgen door kon gaan en het dan niet te moeilijk zou zijn. Waarop jij hem in elk geval vast 'Guten Erfolg' hebt toegewenst.
Je hebt nu eenmaal altijd het beste met iedereen voor.
O ja, wellicht de belangrijkste opmerking....... Ine, als wij allen de prijs moeten betalen om jouw spraakwatervallen weer aan te moeten horen, dan betalen we die prijs heel graag!!
Oftewel.... Klep er vooral maar weer vrolijk op los!!
http://www.merckmanual.nl/media/mmhe2/figures/2004END163_01.gif
Gelukkig hebben ze voor de operatie nog een mooie tekening van je gemaakt en op internet gezet. Voor mijm (niet zo biologisch als gedacht) zodat ik even kon opzoeken waar precies aan je gesleuteld is. Ik ben blij dat het goed afgelopen en daardoor waar gebeurd is, en je het niet uit je gewonde nek hoeft te lullen. En ik ben blij dat je de chirurg gerust hebt kunnen stellen, want zonder jou, had hij het vast niet gered!
Wat goed om te horen, Ine! Ben maar blij dat je nu weer lekker in je eigen ritme kan gaan leven. En super leuk dat je zo'n warm welkom hebt gekregen. Jammer dat mijn kaart nog steeds niet is aangekomen, ik had hem al anderhalve week geleden op de bus gedaan ):
Ik zie het niet echt voor me trouwens, een Ine die fluistert/weinig praat!
Een reactie posten