Kritisch op kritiek

Hoe hoog is de grootste berg op aarde? Is dat hoger of lager dan 1500 meter? Waarschijnlijk is het antwoord meer. Heel interessant is dit antwoord op zich niet. Maar wat is dan de absolute hoogte? Dit antwoord is wel interessant in combinatie met het antwoord op de laatst volgende vraag. Hoe hoog is de grootste berg op aarde? Is dat hoger of lager dan 6500 meter? En wat is dan de absolute hoogte?

Objectief kunnen schatten blijkt in het algemeen niet voor te komen. Tenzij de ondervraagde een bepaalde voorkennis bezit natuurlijk.  De waarde die wordt gegeven is bepalend voor het “absolute” antwoord, wat dus juist zo relatief blijkt te zijn. Een voorbeeld dat misschien beter is: vragen naar het inkomen van de directeur van de TNT, omdat mensen hier een slechter beeld van hebben. Is het hoger of lager dan 50.000, of hoger of lager dan 3.500.000 euro? De open vraag daarna is dan beantwoord met significant hogere saldo’s bij de 3.500.000 vraag dan bij die van 50.000.

Dit alles is om aan te tonen hoe relatief het menselijk denkbeeld is. Ander voorbeeld; een jongetje wil een Xbox, iPhone en Macbook voor zijn verjaardag. Omdat zijn ouders dat toch een te verlangend lijstje vinden, zegt hij dat hij al heel gelukkig zou zijn met alleen een iPhone. Zijn ouders zijn dan eerder geneigd om een iPhone voor hem te kopen dan wanneer hij in eerste instantie alleen een iPhone vroeg. Dit staat bekend als de “face in the door” techniek. Het relatieve denken houdt daarnaast ook de consumptiemaatschappij aardig op gang omdat de flatscreen van de kenissen relatief veel flatter is.

Ik zou hierop verder kunnen gaan, dat dit slecht kan zijn voor het “verzadigings”gevoel van de maatschappij. Het gaat mij echter nu om het feit dat dit verschijnsel ook kan voorkomen in de beoordeling van leraren. Krulletjes en kruisjes zetten bij de Engelse woordjes is nog te doen. Maar bij mondelingen, betogen en presentaties is het moeilijker objectief te blijven. Persoonlijke banden kunnen van invloed zijn op het beoordelingsproces. Lievelingetjes scoren bijvoorbeeld hoger. Ook persoonlijke interesses spelen een rol; vanaf het moment dat ik zei dat ik saxofoon speelde, kon ik niet veel meer fout doen bij het vak Acoustic Awareness. Stel je voor dat ik én het lievelingetje ben én de leraar in de ban is van de sax. Dan is elk vak zo in de pocket.

Geen ramp in eerste instantie, maar als ik diezelfde vakkennis nodig heb bij een werkgever die haat aan houtenblaasinstrumenten heeft en vind dat ik maar een arrogante rotkop heb, is de roze bril ver te zoeken. Daarom zou het handig zijn als er maar één nakijker was. Of één groep nakijkers, die alles ter wereld met elkaar relativeert en beoordeelt. Als God die taak op zich zou nemen, zouden we een stap dichterbij zijn. Maar helaas is er nog nooit een tien voor mij uit de hemel komen vallen, en is er bovendien nog geen unaniem besluit over wie nou precies de enige echte god is. En laten we kritisch blijven; dat zal er waarschijnlijk nooit van komen. Dus zullen we ons moeten aanpassen op de hedendaagse vorm van kritiek. En daarbij zo nu en dan hard werken, maar vooral veel imponeren en slijmen.

Dit koppel geeft zeer consistente beoordelingen; alles is gewoon slecht

minihuis, minikerst

en toch maxipret
https://skydrive.live.com/?cid=d12cf922b5bb8960#cid=D12CF922B5BB8960&id=D12CF922B5BB8960%2127809
https://skydrive.live.com/?cid=d12cf922b5bb8960#cid=D12CF922B5BB8960&id=D12CF922B5BB8960%2127809

Boosdoener weg gehaald.

Krijg nu zelf ook mededeling van Error en ja, klik je erop dan kun je weer verder.

Zie hier de boosdoener; hebben jullie daar ook wel eens last van?? Of...... is er wellicht iemand die mij kan vertellen hoe ik kan deelnemen zonder dat ik dit "extra scherm" krijg??  DANK!!

Ik krijg nog steeds bij iedere poging een ERROR, maar als ik die gewoon weg klik dan lukt het mij toch om een "blog" te plaatsen?? Oftewel: als jullie dit lezen is het mij (weer) gelukt om via allerlei omwegen weer op de site te komen...... Mooier kun je het nieuwe jaar toch niet beginnen???

Kerstwens en kerstgedachte.

Pa,

Door de instellingen op mijn laptop kan ik op de website geen commentaar meer toevoegen EN geen nieuwe blogs plaatsen…….

Zou jij onderstaand verhaal namens mij op de website willen zetten???

DANK!!!

 Groet,

 Jos

                                Kerstwensen en Kerstgedachten

 Al vele jaren wordt mij gevraagd wat nu de "Kerstgedachte" is. En al vele jaren zie ik aan het eind van het jaar sociale initiatieven waarvan ik denk, dat ze wel heel dicht in de buurt komen van de Kerstgedachte...... Maar inmiddels weet ik voor mijzelf 100% zeker wat de juiste Kerstgedachte is:

Na een jaar van vele tegenslagen en het incasseren van bovengemiddeld veel menselijk leed is mij één ding heel erg duidelijk geworden:

Zolang je zoveel lieve en warme mensen om je heen hebt die je steunen, overwint de liefde het altijd van de ellende. Ondanks alle tegenslagen (of juist dankzij!) beleef ik op dit moment de warmste Kerstweek van mijn leven! Ik wil graag alle fantastische en liefdevolle mensen om mij heen bedanken: vrienden, kinderen, mijn ouders en - zonder dat ik iemand anders te kort wil doen - in het bijzonder mijn vrouw Bea Zeelen: zij staat altijd voor mij klaar om alle ellende te relativeren en mede hierdoor heeft zij er voor gezorgd dat dit de warmste Kerst van mijn leven is.

Ik wens IEDEREEN dezelfde warmte en liefde toe, zoals ik die het afgelopen jaar heb mogen ondervinden en voelen van vrienden, familie en vooral van mijn vrouw........ Moge uw Kerstfeest én 2014 u evenveel warmte brengen als ik het afgelopen jaar heb mogen ontvangen!!

 

 

Kaasgaaf toernooi

Twee weken was het omdat ik geen fiets had, één keer omdat het Sinterklaas was en één keer omdat ik mijn spullen vergeten was; ik liep een aantal jiujitsulessen mis. En deze week was het weer raak vanwege de van Lint sportweek. Kanopolo, unihockey, knotsbal, een hele lijst aan sporten konden worden gedaan voor zowel sportkaarthouders als niet-sportkaarthouders. Maar geen jiujitsu dus. Wel zaalvoetbal.

De normale competitie die we met Team Kaas op dinsdag spelen, ging ook door. In de avond startte de poulefase van het zaalvoetbaltoernooi, dus we waren al ingespeeld. Met een beetje “valsspelen” omdat we ons in de recreatieve poule hadden ingeschreven en niet in de gevorderden poule, kwamen we redelijk gemakkelijk in de achtste finale. We speelden vooral tegen niet-zaalvoetballers. Wel volleyballers, handballers en waterpoloërs. Want dat is het idee achter de van Lint sportweek; allerlei soorten verenigingen die zich inschrijven voor allerlei soorten sporten. En niet te vergeten dat er tussen en na de wedstrijd bier genuttigd wordt.

Wij deden rustiger aan met de gele rakkers, wij hadden ambities. En gelukkig hielden we ons niet voor niets in; we behaalden de finale. In de kwartfinale versloegen we andere zaalvoetballers, in de halve finale scheikundigen. Maar helaas, overmoed kostte ons de kop in de finale. En zo verloor Team Kaas nota bene van tennissers. Jammer voor ons, en voor het publiek dat meer had verdiend. De hele tribune aan onze kant was namelijk gevuld met 50 schreeuwende en joelende leden van Intermate, onze kleine maar hechte studievereniging.

En misschien nog het ergste van alles; ik scoorde de eerste goal van de finalistische tegenstanders. En dat voor zoveel eigen publiek. Gelukkig was het niet de beslissende goal(het werd 3-0), maar ik zakte wel eventjes stilletjes door de zaal. Daarentegen was Team Kaas nog nooit eerder in de finale gekomen, totdat ik nu meedeed. Een leuk statistisch feitje, maar niet meer dan een pleistertje op de wond. 

De studieadviseur

Ik vroeg me af of de planning van mijn vakken door mijn studieadviseur net zo goed zou zijn als het plannen van ons gesprek. Na zijn verzoek om te zeggen hoe laat ik hem wilde spreken, stelde ik voor om dat om vier uur te doen, waarna hij er kwart voor vier van maakte omdat hij op tijd weg moest.
Een kwartier nadat ik braaf vanaf kwart voor vier zat te wachten, kwam hij naar mij toe. “Zit je hier al lang? Ik dacht dat we vier uur hadden afgesproken, had namelijk net nog een vergadering.” Toen ik hem aan zijn eigen voorstel herinnerde, bevestigde hij dat afwezig.

Deze man had de naam van onze studievereniging verzonnen. Zijn laptop stamde waarschijnlijk uit hetzelfde tijdperk, want vlot liep die niet. Hij klikte ergens op zijn scherm en mompelde; “Hup”. Ik dacht dat hij in zijn database van de studenten aan het kijken was, en dat het weer op een klassieke “Hup Koemans” discussie zou uitlopen. Maar het bleek dat hij zijn langzame laptop aan het aanmoedigen was. Mijn naam sprak hij daarna wel correct uit, en vond het gek dat ik in Capelle a/d IJssel was geboren omdat ik toch een “brabo” moest zijn door mijn naam. Hij scoorde al punten met “Huub Kauwmans”, dus dat Brabant-Limburg foutje kon hij wel hebben.

“Moest je niet op tijd weg?” Vroeg ik na drie kwartier omdat hij in zijn mail had aangeven hierna een andere afspraak te hebben. Maar nee, dat bleek een kerstreceptie te zijn; daar zaten ze echt niet op hem te wachten. Dus dat kwartiertje dat ik kwijt was, mocht ik van zijn kerstreceptie afsnoepen. Helaas wilde ik liever aan de reviews verder werken die ik voor vijf uur moest opsturen. Dankzij de frappante manier waarop hij onze afspraak had verschoven, vond ik het makkelijker om hem te onderbreken en te zeggen dat ik weg moest.

Uiteindelijk was het gesprek toch nog nuttig; ik kwam erachter dat een vak dat ik van plan was volgend jaar te volgen, voorkennis vereiste van een robotica vak. Ik kan dat vereiste vak nog inplannen, of een vervangend vak uitkiezen. Maar dat is allemaal slechts bijzaak bij zo’n adviesgesprek.

(een plaatje zegt) Meer dan duizend woorden

Of het meer dan duizend zínnige woorden zijn, durf ik niet te zeggen. Wel is het zo dat plaatjes een hoop woorden kunnen besparen, of het nu tekeningen, foto’s of schilderijen zijn. Op zich is dat best logisch, aangezien we met ons brein ook beeldend denken. Taal is eigenlijk een hulpmiddel om beelden over te brengen. Maar het plaatje zelf zegt meer dan duizend woorden, dus zolang dat plaatje scheppen mogelijk is, kan dat flink schelen. En dat is interessant.

Een bepaald soort plaatje vind ik extra interessant; de cartoon. Een goede cartoon maakt iets heel snel duidelijk en doet dat op een krachtige en humoristische manier. Deze combinatie wordt meestal tot stand gebracht door gekarikaturiseerde tekeningen en een originele twist. In het geval van bekende personen zijn hun grappige karikaturen snel te herkennen. Toch maakt het beeld nog altijd gebruik van taalkracht, al is het alleen maar de titel. Een woordgrap of een verduidelijking van het plaatje; het versterkt de cartoon in het geheel.

Los van het feit dat een goede cartoon grappig is, kunnen ze ook handig zijn. Ik heb bijna nooit de rust om duizend of meer woorden te lezen, maar cartoons kijken gaat er altijd wel in. Nieuwscartoons vatten samen wat ik verzuim te lezen in de lange nieuwsartikelen. Zo ben ik erachter gekomen dat Obama zich niet aan zijn beloftes houdt door deze cartoons. Eentje zou al genoeg zijn geweest om het duidelijk te maken, maar de creativiteit van de makers zorgt voor een aangename variëteit. Het zelfde nieuws wordt grover, subtieler of uitgebreider vertaald in een plaatje.

Wikipedia leert mij net dat een cartoon hetzelfde is als een spotprent. Als ik dat eerder had geweten en nationalistisch bezig was geweest, had ik het Engelse leenwoord niet hoeven te gebruiken. Zodoende, een goede spotprent vertelt iets op een manier waarbij iets origineels te ontdekken valt. Er moet een symbolische link worden gelegd. Uitleggen verpest de helft van de fun; het beeld spreekt voor zich. 

Op de goede weg

De meeste verkeersborden kende ik al sinds ik die voor mijn scooterrijbewijs moest leren. Daarbij kende ik ook alle voorrangsprincipes al, die gelukkig hetzelfde zijn voor zowel de auto als de scooter. Als dat verschilde per theorie, zou het dagelijks verkeer goed fout kunnen lopen. Toch accepteren ze het bromfietsrijbewijs niet als bewijs voor de juiste kennis van de autotheorie. Misschien omdat ik als bromfietser bijvoorbeeld maar weinig rijervaring op de snelweg heb.

Bij het lessen in de auto heb ik ook nooit echt behoefte gehad om bezig te zijn met het leren van de theorie omdat ik dus al alle verkeersregels kende. Op aandringen van mijn rijinstructeur en omdat het uiteindelijk toch moest gebeuren, ben ik in de trein af en toe gaan lezen in een geleend theorieboekje.

Dat schoot niet op omdat ik geen deadline had, en deadlineloze bezigheden willen nog wel eens prioriteit verliezen ten opzichte van slapen tijdens diezelfde treinrit. Dus plande ik een theorie-examen ruim van te voren in en begon de laatste dag met oefentoetsen maken. Het enige waar ik echt moeite mee had, was gevaarherkenning. Wanneer laat je alleen gas los, rem je, of doe je niets?
Uiteindelijk zat ik toch goed met mijn gevarengevoel, en slaagde ik vandaag.

Alleen een theorie-examen voldoet niet om rond te mogen scheuren, maar ik ben in ieder geval een stapje dichterbij. Het is wel zo veilig dat een praktijkexamen verplicht is, want nu rij ik nog wel eens in zeven sloten gelijk. Of aan de verkeerde kant van de weg terwijl ik vrolijk zwaai naar de opmerkelijk vele toeterende tegenliggers. Maar gelukkig zit ik in een lesauto, dus ziet iedereen aan de mooie L op het dak dat ze van mij geen gezond verstand hoeven te verwachten! 

Aankondiging

Woensdag 25 december, kennelijk een bijzondere dag want iedereen heeft vrij, wij dus ook, is er rond 16.00 uur voor iedereen die nog niet heeft gegeten een hap(je) te verorberen op de Bilderdijklaan. Aangezien we in Haren hebben gezien hoe zo’n open uitnodiging tot massale opkomsten kan leiden, hebben we plaats en nummer niet vermeld, zodat alleen insiders weten waar ze terecht kunnen.

Gaarne vernemen we wie van deze uitnodiging gebruik wil maken.
 

 De directie.

 

Zwarte Piet

Thank the light (official version)

It wasn’t really the first thing I thought I would write about. But to prevent differing too much from the original columnists, as guest columnist I won’t write off-topic and stick to the subject of this Intermania; light.

One thing I think of is the USE package “The secret life of light”. Philips is involved with research regarding the application of light. It is interesting that light can be used to influence your mood and for example getting you out of bed easier. But after participating in a quite boring experiment at the IPO building, I felt like it wasn’t necessary for me to follow those courses. The research should really be brightened up, but I will leave that to Phillips.

Two other things I think of are light as a form of energy (definitely a SI subject, not a PT subject), and the other meaning of light used for the meaning of low calorie food and drinks. Like Coca cola light, one of the darkest drinks I know.

Although the TU and Philips are dealing with light at a very innovative level, it’s it most basic function that attracts my attention. Despite it is tried to apply knowledge about light in smart homes, light is the most primitive source of our existence as human beings. In fact, it is the initial source of any living at all.

Light is crucial for the photosynthesis of plants. Photosynthesis (photo means light) is the process which generates glucose, an organic molecule containing chemical energy. Plants are able to convert the sun’s light energy into chemical energy that is useful to us. And a happy coincidence; photosynthesis also generates oxygen, which we need to make use of this chemical energy.
In addition (day)light regulates some of our hormone levels and therefore our mood and our sleeping cycle (which are undoubtedly related to each other). For example, looking at blue light coming from a smartphone stops the production of the hormone melatonin that makes you sleep. This way light can keep you awake at night.

After all I feel ashamed for not making a big deal about light in the first place. Light is crucial for all living beings at the very basics. And like the Dutch say; the sun rises for free, and with that providing our needed light. So if things don’t really work out the way you planned, remember there is always something to be thankful for.

Always look at the light side of life.

Overschatje of Onderschatje?

Waarschijnlijk een genie

Ben jij slimmer dan al die domme mensen om je heen? Maak jij nooit fouten waar anderen dat wel doen? Beantwoord je deze twee vragen allebei met een ja, prijs jezelf dan niet te snel voor het feit dat er ook aan je zelfkennis niets mankeert. Want wat schijnt nou? Mensen die zichzelf snel boven anderen plaatsen qua kennen en kunnen, zijn juist diegenen die minder competent zijn dan mensen die zichzelf eerder onderschatten.

De psychologische term voor dit verschijnsel is het Dunning-kruger effect. Het slaat op alles waarin mensen zichzelf inschatten op hun kennis of vaardigheden. Dus zowel in de sportwereld als in de wetenschap. De “slechtere/domme” personen tonen meer zelfvertrouwen wat leidt tot een misplaatst beter beeld van zichzelf ten opzichte van anderen. De “betere/slimme” personen gaan er juist eerder van uit dat ze kennis of vaardigheid missen, of dat wat zij kunnen door iedereen gedaan kan worden. Ook het inzien dat zij fout zaten, is een eigenschap van de competente mens.

Hieruit wordt meteen duidelijk waar de uitdrukking “ik ben veel slimmer als jou” vandaan komt. En waarom jongens die in het verleden uit mijn klas altijd onvoldoendes haalden, wel beweerden dat ze de toets met gemak konden halen maar er gewoon nog niet de noodzaak van inzagen om te beginnen met leren. En dat verklaart ook de meisjes die achten scoren terwijl ze na de toets dramatisch beweren dat ze er geen pepernoot van gebakt hebben.

Als je naar het voorbeeld kijkt van lerende jongens en meiden, denk ik dat het Dunning-kruger effect ook gedeeltelijk met een kritisch zelfbeeld te maken heeft(en zelfbewustzijn). Het lijkt iets te zijn dat past bij de onzekere maar competente personen; het probleem niet bij een ander zoeken maar bij jezelf leggen. Hoe wil je anders jezelf ontwikkelen als de ruimte daarvoor alleen bij anderen ligt?
Aan de andere kant, wie heeft er behoefte aan zelfontwikkeling, als gebreken niet bij diegene zelf voorkomen? Een terechte gedachte, voor de dommeriken onder ons.

Ik ben in ieder geval blij dat ik me af en toe eens lekker dom kan voelen. Stay foolish. Ik weet zeker dat er veel betere voetballers, saxofonisten, jiujitsuka’s, studenten en bovendien schrijvers zijn. Alleen kan ik helaas niet concluderen dat ik hierdoor competent ben, want die gedachte maakt mij weer incompetent. Inzien dat ik fout zit met deze conclusie, belooft echter weer het omgekeerde.