De optredenskop eraf

Donderdag 11 december traden we op met de band die sinds dit schooljaar langzaam een bestaan kreeg. Het was het eerste optreden voor publiek groter dan de twee huisgenoten die meekwamen met de gebroeders de Ruiter. Deze broers zijn Alex de “akkoordengitarist” en Camiel de bassist. Verder hebben we nog Lars de “leadgitarist”, Camiel de drummer, Joep de zanger en ikzelf aka Hub de saxofonist.

Het Open Podium bij Intermate(studievereniging TIW), was bedoeld voor allerlei acts, maar uiteindelijk werd er alleen muziek voorgedragen. Met af en toe een verkleed bestuurs- of dispuutslid dat onhandige danspasjes maakte als visuele special feature. Wij traden op als band zonder naam, universeel besluit over de benaming van ons muzikale sextet moet nog blijken. Het publiek had hier echter geen problemen mee en kraamde af en toe gewoon oerkreten uit in plaats van onze missende bandnaam te scanderen.

Voor het optreden deden we nog aan bandbuilding in de vorm van samen pizza’s, mosterdsoep en stokbrood eten onder het genot van een biertje. Op de Mau. Dat is het antikraak-huis aan de Mauritsstraat waar Alex, Camiel (de bassist) en onze twee trouwste fans wonen. Ik voelde me hier thuis, wat ik ook zeker zou moeten volgens Joep. Die overigens ook niet op de Mau woont, maar zich wel al tijden thuis genoeg voelt om mij dat gevoel ook aan te bevelen. Alex beweerde tijdens het soepje dat hij niet te veel wilde drinken, omdat hij al voor zich zag hoe zijn maag de drank en de mosterdsoep gemixt retour zou sturen.

Tijdens het inspelen op de Mau sprong een snaar van de basgitaar, waardoor de eerste pre-podiumpaniek een feit was. Gelukkig woonde Joep’s neef in Eindhoven als conservatoriumstudent in een huis vol conservatoriumstudenten, dus met een paar belletjes werd de helft van ons op snaarmissie gestuurd terwijl de rest alvast het sfeertje bij Intermate ging verkennen. Ruim op tijd waren we compleet bij Intermate, inclusief nieuwe snaren. Stiekem toch wel zenuwachtig dronken we allemaal om wat losser te worden. Na een tijdje staken bij Joep zjin rode oren af tegen zijn net-iets-anders-rode overhemd, Alex bekende dat hij nu toch wel een beetje aangeschoten was, waar ik rode wangen had en rode oren die niet echt afstaken maar altijd al uitstaken.

Er waren meerdere bands op de avond aanwezig, alleen kregen wij achteraf van verschillende kanten te horen dat wij toch wel de bovenliggende band van de avond waren. Dit moest natuurlijk gevierd worden, en dat deden we deels terug op de Mau en daarna in de Altstadt, het meest verlaten café waar ik tot nu toe op Stratum ben binnen geweest. Het was een unieke en aangename avond.

Ondanks de grote vreugde was dit eigenlijk maar een oefenoptredentje. Een pilot voor het echte werk. En de volgende stap van dat echte werk zou Breda moeten gaan worden, waar de connecties en roots liggen van 4/6 van de band. Om de daad bij de ambities te voegen gaan we twee dagen van de kerstvakantie op een Bredaas industrieterrein repeteren. En nog wat meer bandbuilden. En wie weet; misschien komt daaruit ook een definitieve bandnaam rollen.