Ontbrekende blote billen in nieuw saxgezicht

Mijn vader pleit voor het belang in sociale pauzebezigheden tussen de colleges door. Ik denk niet dat het elke pauze waard is om tijdens college drie kwartier lang in ergernis bezig te zijn de concentratieboog terug op te krabbelen. Ondanks dat voel ik wel degelijk wat voor het netwerken omtrend de studie-activiteiten. Zo sleepte ik bijvoorbeeld mijn eerste programmeuropdrachtje binnen door een college met een websiteontwikkelaar bij te wonen. Nieuw empirisch bewijs leverde een nieuwe profielfoto op die nu mijn muziekkanaal op Youtube representeert.

Als extra vak volg ik adaptive web-based systems, waarbij ik met mijn groepje besloten heb om een schaaksite te ontwikkelen die zich aanpast aan de kennis en cognitieve strategie van de bezoeker. Interessant, niet? Toch was één van mijn twee groepsgenoten tijdens de eerste meeting al binnen een kwartier afgeleid. Wazige foto’s kwamen voorbij waarop hij met zijn vriendin ergens de toerist aan het uithangen was. Maar de foto's waren wazig voor een reden; ze bestonden namelijk uit allemaal kleine foto’s.

Dit is op zich niks nieuws, deze fototechniek bestaat al langer. Ik herinner me zelfs zo’n soortgelijke poster van Mickey Mouse uit mijn basisschooltijdperk. Toch was deze foto het showen waard. De jongen had het algoritme waarmee de foto was geproduceerd namelijk zelf geschreven, als opdracht voor een vak. En wat hij zelf het mooiste vond, was dat de willekeurig opgehaalde foto’s van Twitter vooral naaktfoto’s bevatten. Een foto van jou en je vriendin bestaande uit vreemde pornosterren. Wie wil dat nou niet?

Voor Youtube wilde ik een persoonlijkere maar niet al te persoonlijke foto voor op Youtube. De man achter de muziek laten zien. Maar privacy blijft toch een dingetje. Bovendien is het ongemakkelijk om je eigen hoofd bij elke video en reactie te zien staan. Een wat vagere, artistieke foto zou dus ideaal zijn. En ik had nog wel een geschikte foto. “Kun je hier geen billenkliekje van knutselen?”

Naast trots te zijn op het resultaat van zijn algoritme, was de maker teleurgesteld toen hij inzoomde en geen schunnigheden aantrof.  Hij probeerde het nu met een foto die hij van mijn facebookpagina wist te vissen, maar tevergeefs. “Er zitten gewoon niet de juiste kleuren in jouw foto’s….”

Naast die fotogenerator had hij nog meer interessantigheid in petto. Zijn baantje bestond uit het testen van de service in onder andere supermarkten en koffiezaken. Kortom, starbuckslatté's consumeren en er nog betaald voor krijgen ook. Na mijn interesse nadrukkelijk te hebben getoond, kwam hij niet met het aanbod of ik dat ook zou willen doen. Daar vraag ik de volgende keer dan wel naar. Sociaal doen kent ook zijn tijd. De foto is in ieder geval al binnen, inclusief de inspiratie om weer eens twee sax edits te uploaden.