"Waar zullen we vandaag koffie drinken?"
"Nou ja, zeg jij 't maar."
Zoals meestal, dus gingen we vandaag in Heinsberg koffie drinken.
"Dan nemen we Bram mee."
"Wie is Bram nu weer?"
"Die Tom-Tom, kan hij worden opgeladen en kunnen we vanavond Antwerpen intikken, hoeven we niet meer verdacht in de auto te gaan zitten."
O.K., Bram mee en rijden maar. Vlak over de Duitse grens klonk het opeens loud en clear: "Indien mogelijk omkeren."
"Hij wil kennelijk niet dat we Duitsland binnenrijden?"
Bram bleef nadien zaniken, dus hebben we hem uitgezet, zijn verdiende straf.
Hij stond kennelijk nog op ons huisadres ingeschakeld.
Terug Bram weer geactiveerd om te controleren of hij ons thuis zou kunnen brengen.
"Hoe doe je dat?"
"Nou gewoon op favorieten drukken en dan Bilderdijklaan aanklikken.
Daar gingen we dan. Ik hoefde niet meer vlak voor de wegzijzers af te remmen om de richtingen goed te kunnen lezen. Hoera, in plaats van op het zicht konden we vanaf nu op het gehoor rijden.
Bram deed zijn best en wist kennelijk een betere weg, want waar hij pertinent rechtsaf zei, meende ik iets van Sittard rechtdoor te hebben gelezen.
Sterker, voor we het wisten waren we Duitsland uit. Natuurlijk, wie rijdt er ook altijd over Sittard? Bram wist natuurlijk een kortere weg, of hoe dan ook een snellere weg, want daar was hij op ingesteld.
We reden inderdaad op een kaarsrechte laan met mooie bomen, en niet meer door kleine Duitse boerendurpkes.
Na enige tijd kwam er een grote weg en Bram stuurde ons rechtsaf, waar nu toch weer duidelijk Sitard linksaf stond. We waren vanuit Duitsland in Echt aanbeland en reden nu richting Roermond. Toen we even later een bord 'Sittard 26 km' zagen, terwijl Geleen -Heinsberg over Sittard ongeveer 25m km is, sloeg de twijfel toe.
Wat had Bram met ons voor?
Gestopt en gekeken.
"Wat heb je met Bram gedaan?"
"Kennelijk met een te dikke vinger niet Geleen, maar John in Amsterdam aangeklikt." Inderdaad hadden we dan nog 109 km voor de boeg en zouden daar rond 19.00 uur aankomen.
Bram uit, omgekeerd, en een half uurtje later weer gewoon thuis, waar we Bram nu voor Antwerpen gingen voorbereiden.
Een dagje later.
"Waar gaan we vandaag koffie drinken?"
"Zeg jij het maar."
"Nee, na al die jaren moet jij het ook eens zeggen."
"O.K., gaan we Bram uitproberen."
"Bram uitproberen? We weten toch hoe Bram werkt?"
"Nou gewoon, we tikken Hugo in en kijken of Bram ons richtng Antwerpem loodst."
Dus reden we even later richting Hugo.
Bram wist alles precies en nabij Maasmechelen hadden we het wel gezien."
"Zet Bram maar uit, dit lijkt een geschikte plaats voor koffie."
Inderdaad is er niets mis met Maasmechelen of nog beter, even verder, Eysden.
Op weg daarheen werden we vriendelijk gemaand te stoppen.
"Meneer, U heeft Uw gordel niet om. Hebt U een ontheffing?"
"Geen ontheffing."
"Tja, dat gaat U dan 50 euro kosten."
"Kan ik beter in België geen boodschappen meer komen doen, denk ik."
"Mag ik Uw rijbewijs zien?"
"Geen rijbewijs."
"Meneer, kunt U zich dan op enigerlei wijze legitimeren?'
"Ben bang van niet."
"Meneer U gaat toch niet zo naar het buitenland? Tja, het waren al 100 euro en dat worden er nu 150. Kunt U die betalen?"
"Moet ik dan meteen betalen?"
"U kunt ook pinnen."
"Kan ik ook niet."
"Maar U hebt toch wel geld bij U?"
"Nou, zoveel boodschappen wilde ik ook weer niet doen."
"Hebt U dan misschien 50 euro? Als U die meteen betaalt, zal ik van de rest afzien."
Inderdaad had mijn begeleidster 50 euro, die ze vlot en vriendelijk aanbood.
"Awel madam, U hebt daar nogal een dikke portemonnaie, zit daar niet meer in?"
Het bleef bij 50 euro.
"Krijg ik wel nog een bonnetje?", wilde ik weten.
Hij liep terug en kwam met een bonnenboekje.
"Meneer, U dacht toch niet dat ik mijn werk niet nauwgezet zou doen?"
"Ën nu doe je meteen die gordel om."
Het was niet de agent, die was al een andere kant uit gereden, het was mijn begeleidster met de dikke portemonnaie.
"Ën nu meteen. Je bent gewoon asociaal."
"Asociaal?"
"Ja, door te denken dat jij niet hoeft te doen wat iedereen anders wel moet."
"O, bedoel je het zo."
"En dat heeft je mooi 50 euro gekost. Sterker, het heeft mij 50 euro gekost. Dat wordt een dure koffie vandaag. En het had je eigenlijk 150 euro moeten kosten."
"Hoezo 50 eure gekost? Je kunt ook zeggen dat ik 100 euro heb verdiend."
"U een koffie madam." En U meneer?"
"Nee, geen koffie, die is vandaag te duur. Geef mij nu maar een lekkere trappist met een beetje grenadine."
Naast het stamineeke lag een exquis bloemenwinkeltje.
Met 2 prachtige bossen asters en een begoniat'tje, in totaal 8 euro, kocht ik het af.
"Wil je nog een koffie?"
"Niks koffie, geef mij ook maar zo'n trappist."
Morgen weer Duitsland in. Daar is uiteindelijk alles goedkoper.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten