zondag, mei 10, 2009

10 maart 2009


Die ochtend ging ik als alle andere mijn kamer binnen en zag iets onordelijks op de deur. Mijn deur nota bene.
Was er die nacht een onverlaat in huis geweest? Je hebt wel alarm, maar als je het dan ’s nachts niet aanzet, krijg je dit.
Het leek een gevaarlijk pakketje, niet aanraken dus en maar beter meteen de politie bellen?
Of zou het iets van LP zijn?
Sinds kort, liever gezegd sinds precies 3 jaar geleden, toen we op deze dag een kunst workshop hadden georganiseerd, was LP in de ban van kettingen maken. Als je vaardige handen hebt, ligt dat al snel voor de hand natuurlijk.
Maar als dit van haar was, kon je het dan met Gods beste bedoelingen een ketting noemen? En had ze soms de indruk dat mannen op een bepaalde leeftijd die gaan dragen? Dit leek trouwens meer iets voor een medicijnman. Daar zag ze me toch zeker niet voor aan?


Bij nader inzien leek het minder gevaarlijk. De ketting bestond uit opgerolde papiertjes, zo leek het. En bij nog nader inzien stonden daar getallen op. Gelukkig was de politie nog niet gearriveerd om alles in beslag te nemen, waarna het niet zeker is of je alles nog terug krijgt als je niet over het juiste DNA profiel beschikt.
Maar wacht eens even. Was deze dag geen bijzondere? Voor mij minder, maar voor LP misschien des te meer?
Want ze was nu 2 jaar jonger, zo beweerde ze jaar in jaar uit op deze dag. Vrouwenlogica?

Diezelfde ochtend stonden we in de boekenzaak en bestelden voor 200 euro boeken. Ja, zo had ze het gewild. Het was tenslotte Boekenweek en zonder Boekenweekgeschenk zou ik niet te genieten zijn geweest. O.K. eigenbelang dus, maar het maakte er deze dag, mijn dag dus, niet minder om.

Geen opmerkingen: