Kerst 2010

Eigenlijk voel ik er niet zo veel voor om een verslag te schrijven, maar op een verzoek van mijn contractant ga ik daarentegen graag in. Daarom wil ik het graag kort houden.
Kerst 2010 in Geleen werd dit jaar georganiseerd door Lieske Coumans, toevallig een zus van mij.Zij verzorgde de uitnodiging en de gerechten die op tafel kwamen te staan. Lieske begon al 2 dagen van te voren met het bereiden van al het eten en kreeg daarbij hulp van diverse familieleden. Op kerstavond aten we een eenvoudig doch voedzaam maal, zodat we nog meer konden genieten van alle lekkere hapjes met Kerst zelf. In de middag van eerste kerstdag kregen we ons eerste bezoek. Waar Bea het eten met de ogen bewonderden, moest ze Jos in de gaten houden om hetzelfde niet met zijn mond te doen. Toen Chris, Bauke en Andy kwamen hadden Opa en ik al een welkomstdrankje gebrouwd, waar Opa blijkbaar nog niet veel ervaring mee had omdat de eerste keer de drank uit de erlenmeyer schuimde. Toen iedereen klaar was voor het eten, zat ik nog in de auto om Oma Coumans op te halen. Ze had nog zo mooi het pad voor ons schoon gemaakt, maar er zat nog een klein ijslaagje op waardoor we alsnog moesten oppassen om niet uit te glijden. Maar Oma was in ieder geval wel voorbereid op het koude weer in tegenstelling tot ons, want wij hadden de autodeuren niet bespoten met antivries waardoor Oma niet via de achterdeuren van de auto naar buiten kon. Eerst kon ze er nog om lachen, een minuut later wenste ze dat ze nooit mee was gegaan. Eenmaal weer in Geleen zag ik dat Roy en Sanne ook gearriveerd waren en dat we mochten gaan eten. Opa moest zorgen voor de drankvoorziening, maar was vergeten om het nodige op de tafel te zetten. Ik hoop niet dat er veel dorstigen onder geleden hebben. Ellen Coumans, toevallig mijn moeder, speelde piano en daarna vertegenwoordigde ik de saxofoonpartij, terwijl bij iedereen het eten al langzamerhand aan het inzakken was. Tot mijn verbazing omdat de hoofdmaaltijden zo lekker waren, zag ik dat iedereen nog een toetje opkon. Dat kwam vast omdat de toetjes, gemaakt door Bea en Lieske en sommige gekocht door Oma, er ook nog is heerlijk uitzagen. Opa kondigden aan dat het tijd was voor een digestief en toen iedereen er dat ook nog bij had gekregen in die overuren makende maag, was het tijd voor de presentjes. Iedereen was erg blij met zijn kado’s, ze waren nuttig en zo snel mogelijk nodig. Eigenlijk ging die fijne tijd van het uitpakken, veel te snel voorbij. Andy was ontdaan omdat de letters in zijn gloednieuwe boekgeschenk te klein waren, en vertrok al gauw met zijn ouders. Het eten was al opgeruimd en Jos was verzadigd, want ook hij vertrok kort daarna, net als Roy en Sanne. Oma Coumans hield het opmerkelijk lang uit, maar kon niet tippen aan Martin die pas na nog tv gekeken te hebben, ook maar eens vertrok. Omdat dit verslag al veel te lang is, vertel ik niks meer over tweede Kerstdag, want iedereen weet toch al dat het daarbij gaat om restjes opeten, uitbuiken en afscheid nemen van de gastheer en dame in Geleen, die we waarschijnlijk nog zullen spreken deze week, omdat de auto zo vol was dat mijn Snabbelinstrument niet meer paste. Verder verheug ik mij op Pasen, want ik begin alweer honger te krijgen.

Opa heeft nieuwe computer met Office 2010

zevende keer goud op het IJsselcollege

De Underdogs, de nerds, “degenen waar niemand rekening mee hoefde te houden”. Zo werden wij, het zaalvoetbalteam van 5VA1, benoemd door andere teams die meededen aan het schoolvoetbaltoernooi. Ondanks dat onze klas in de eerste drie schooljaren al had laten zien dat we goed presteerden op sportdagen, werden we dus niet echt serieus genomen toen we in de vierde klas eindelijk ook een voetbaltoernooi in de jaarplanning hadden staan. Het toernooi is alleen voor bovenbouwers, dus leerlingen van het 4e leerjaar en hoger. Waarschijnlijk dachten ze dat we geen kans maakten, omdat we geen stoere praatjes hadden en geen trucjes konden zoals de leerlingen van Mavo en Havo dat zo goed kunnen, en waren in hun ogen geen echte voetballers, alleen ik zat op voetbal en niet eens in de selectie. Waar ze niet op hadden gerekend was simpel doch effectief voetbalwerk, namelijk georganiseerd positiespel en simpele passes. Verder zorgden we ervoor dat we bleven jagen en hielden in de aanval ook de snelheid erin. Vorig jaar, dus in de vierde, kwamen we al verder dan verwacht. Poulewinnaars en ook nog eens finalisten! In de finale moesten we tegen 6vwo, waarbij een jongen speelde die nu bij Ajax speelt. Die finale verloren we helaas, maar we waren wel blij dat we zo ver gekomen waren. Dit jaar, vastberaden om weer in de finale te komen en dit keer te winnen, speelde we de wedstrijden met de 5 zelfde jongens als vorig jaar. De keeper van vorig jaar wou nu spelen, omdat hij eigenlijk geen keeper was. Ik kon met mijn excuus, dat ik de enige was die op voetbal zat en dus ook het meeste recht had om in het veld te staan, voorkomen dat ik op goal moest. Dus moest dit jaar de verkozen minst goede voetballer op goal. Hij deed het beter dan verwacht. Van de paar harde schoten op goal liet hij er maar één door. Het was mijn taak, als verdediger, om ervoor te zorgen dat de tegenstanders zo min mogelijk goed op goal konden schieten, en gelukkig slaagde ik daar in. We wonnen alle wedstrijden op 1 poulewedstrijd na, maar het team waartegen we toen gelijk speelde versloegen we in de finale. Tot volgend jaar, als we weer opnieuw gaan voetballen, voel ik me als een zaalvoetbalkoning van de school.
Bij elk sporttoernooi op onze school krijgt de winnaar een gouden trofeetje, met het jaartal erop en een afbeelding van de sport. Dit gouden trofeetje met een voetbal erop, is nu mijn zevende. Mijn doel is om er uiteindelijk 10 te halen, met nu nog 4 toernooien te gaan. Ik hoop dat we bij elk toernooi opnieuw onderschat worden, en zo een monopolie krijgen op de gouden trofeetjes waar wij als klas zo gek op zijn.

Scheikunde, Werktuigen of Bedrijven?

Vrijdag mocht ik eindelijk van school wegblijven. Meestal word je dan opgeschreven en kun je alles dubbel inhalen, maar nu ging dat niet gebeuren. Ik ging namelijk niet naar onze school, maar naar de hogere school, de technische universiteit in Eindhoven. Om 7 uur werd ik wakker gemaakt door mijn rotsachtige vader in de branding, mijn eigen wekker die om half 7 af zou moeten gaan, liet mij stikken zodat ik misschien de trein niet kon halen. Gelukkig stond ik wel om 10 voor 8 op het station van Nieuwerkerk.

Toen de trein stil stond zag ik mijn klasgenoot die meeging al staan. Een beetje slaperig letten we op dat we op de juiste stations overstapten, maar ondanks dat kwamen we nog 20 minuten te laat, de treinen waren vertraagd. Van te voren had ik al 3 studies uitgekozen waarvan ik meer wilde weten, en daarvan kreeg ik een presentatie. Deze 3 waren: werktuigbouwkunde, technische bedrijfskunde en scheikundige technologie. Met de laatste begon ik.

Bij scheikunde voelde ik veel voor de H2 opslag en het maken van nieuwe plastics, of het namaken van menselijke lichaamsdelen , die ik persoonlijk dan weer voor robots zou gebruiken. Ik kreeg ook nog een filmpje te zien van iemand die de studie had afgerond en nu bij DSM werkte. Gelukkig kan ik al Limburgs verstaan, dus misschien kan ik na mij eventuele scheikundestudie daar ook meteen aansluiten. Bij werktuigbouwkunde heerste er minder aantrekkingskracht tussen mij en de studie, misschien omdat de presentatie heel erg op de vorige leek, wat trouwens ook voor de derde presentatie gold. Robots bouwen leek me hier wel erg leuk. Bij de technische bedrijfskunde voelde ik me nog minder geïnteresseerd, omdat we een veel te lange pauze van 2 uur hadden. Toch leek de studie mij wel leuk omdat op het eind pas duidelijk werd, dat er ook veel economie en psychologie inbegrepen was. Psychologie vind ik sowieso heel boeiend, maar ik wilde niet alleen daarvoor studeren, dus zou dit een goede oplossing zijn. Economie heb ik nu ook als vak, wat mij een kleine voorsprong geeft omdat niet alle natuurprofiel-leerlingen dat hebben.

Terug over dat saaie; alle drie de presentaties hadden dezelfde achtergrond, na de eerste presentatie begreep ik wel dat hun studie heel breed was, hoe de leerjaren in elkaar zaten en dat Eindhoven de beste connecties had met bedrijven. Het enige verschil tussen het bezoeken van zo’n presentatie en het lezen van dezelfde informatie op internet, is dat je nu direct vragen kon stellen. Op internet zou je dat ook kunnen doen, maar dat duurt weer wat langer. De enige vraag die ik zou willen stellen is waarom de presentaties alle drie zo op elkaar leken, en of ze nog wat nieuws te vertellen hadden. Ik had ook het idee dat er weinig verschil tussen de studies zat. Toen iemand bij scheikundige technologie vroeg wat het verschil was tussen scheikundige technologie en biomedische technologie, konden ze alleen maar uitleggen dat de biomedische technologie meer gericht was op biologie en de scheikundige technologie meer bezig was met scheikunde. Tja, dat kon je vast zelf ook al verzinnen, en ik wed dat die informatie ook al op internet staat.

De studies duurde 3 jaar. Dan ben ik dus als alles meezit 21 en afgestudeerd. Toen drong het tot me door dat het leven wel weer erg snel gaat. Tot mijn dertigste moet ik dan al gaan werken, daarna tot mijn veertigste werken met misschien nog kinderen erbij, dan ben ik alweer “oud”, werk ik nog steeds en wie weet waar ik dan terecht kom. En nu maar hopen dat het niet zo snel gaat. Eerst is het vwo-diploma proberen te halen.

Snabbelen en draaien

Ik krijg nu al 6 jaar saxofoonles. 5 jaar speel ik altsaxofoon en sinds ongeveer 1 jaar, omdat ik zo gegroeid was, letterlijk en figuurlijk, ook de grote broer van de alt, de tenorsaxofoon. Bijna elke week buiten de vakanties om kreeg ik minstens 20 minuten les van Tom de Vette. Eerst moest ik leren spelen uit de beginnerboekjes, daarna kwamen er etudes, dat zijn klassieke stukjes, en popliedjes bij. Toen ik die ook onder de vingers had, waren Blues en Jazz aan de beurt. Daarna kreeg ik ook een nieuw boek erbij, Jazz Conceptions van Jim Snidero. Hier speel ik nu nog steeds uit. Natuurlijk hoopte ik mijn saxervaring nog nuttiger te kunnen gebruiken dan alleen voor je eigen plezier en dat van de directe omgeving, maar zekerheid had ik niet. Tot kort geleden dan, toen werd ik namelijk gevraagd door iemand uit de klas om een paar Jazz stukjes te spelen voor zijn vader die volgens de poster 2x 25 jaar oud werd. Hij scheen een liefhebber van Jazz te zijn. Eerst wist ik niet of ik wel genoeg zelfvertrouwen had om te spelen, maar ik werd overtuigd door de zoon omdat hij zei dat niemand het zou merken als ik foute noten zou spelen. Ik koos ervoor om op de alt te spelen, omdat ik dacht dat ik daar beter mee zou kunnen spelen en omdat die ook echt van mijzelf is, de tenor is slechts een geleend instrument van mijn leraar. Toen ik het nieuws van het feest naar mijn leraar toe mailde, was hij enthousiast over mijn eerste “snabbel”. Ik vroeg hem ook meteen of ik zijn meespeel-CD mocht lenen, op die van mij hoor je namelijk nog Jim Snidero zelf meespelen en ik wou voor mijn “optreden” natuurlijk wel dat het all me was. Voordat ik gevraagd werd om saxofoon te spelen, was ik al gevraagd om mee te draaien, de zoon van de jarige is namelijk ook mijn mede-DJ. Ik had geen zin om alleen daarvoor te komen, omdat ik feesten voor ouderen echt saai vind, wat later ook terecht bleek te zijn, en ik kreeg er ook geen geld voor. Schijnbaar wilde ze mij toch heel graag op het feest erbij hebben, vandaar dat ze mij inhuurde als muzikant. De overgang ,van Jazz naar 70-80 jarige dancemuziek, maakte we door een housenummer op te zetten waarbij ik mee kon spelen met de sax. Daarna draaide ik dus nog een vermoeiende avond, want niemand bewoog zich van de tafeltjes vandaan. Het geld wat ik heb gevangen, zit al weer veilig opgesloten tussen de groene wangen van mijn kikkerspaarpot, natuurlijk voor mijn eígen tenor.

dit doet bommel met kleine konijnachtige hondjes..hij schaamt zich voor zijn eigen soort..

En toen (2)

.......................................... Bij de Kruisheren ............................................

Denk je het leven echt te bevatten zonder de Kruisheren te kennen?
Veel hadden wij er ook nog niet ontmoet, maar wel een hele echte, pater Sangers uit Maaseik. Die op zijn kamer een middeleeuwse kast vol middeleeuwse heilige boeken had. Waar hij alle wijsheden uit putte die hij voor zijn preken dacht nodig te hebben.

Zoals toen hij in Weert predikte over de schepping van de mens. Hoe God klei had genomen, een mens had gevormd en die in de oven had gelegd om te bakken. Daarbij waren de Nederlanders een beetje heet gebakerd geworden en de Belgen maar half gaar.

Stond dat dan in die Heilige Boeken? Mogelijk, maar dan toch niet in die

kast te Maaseik.

Toen we ooit door pater Sangers op zijn kamer werden uitgenodigd en ons daar werd gevraagd of we een goed glas wijn met hem wilden drinken, ging die kast open. En nee, we hadden nog nooit zoveel flessen wijn in een middeleeuwse kast gezien.

Dus toen we dan eindelijk, op onze trouwdag, gebruik gingen maken van de dinerbonnen die ons op 21 juni waren aangeboden, werden we het al snel eens. We zouden die gaan besteden in het Kruisherenhotel te Maastricht.
Aangezien net die week Château Neercanne en St. Gerlach waren gedaald op de lijst van 100 riante eetgelegenheden in Nederland,
beschouwden we dat ook als een duidelijke vingerwijzing Gods. Een onderzoek dat uiteraard tijdig ter onzer wille en belang was uitgevoerd.

En ja, we mochten blij zijn ruim vooraf te reserveren, want er was nog maar net een tafeltje voor 2 personen. Hoezo crisis? Maar dan zeker niet in Maastricht of de aangrenzende contreien. Zo hoorden we zowel Frans als Duits om ons heen en om niet helemaal uit de toon te vallen, begonnen we met de opmerking “That this was the right place to be”, waarna we voor de rest van de avond alleen maar werden benaderd door een perfect Engels sprekend meiske uit Lanaken.

Maar goed, wat schafte de pot nu eigenlijk?
Toch wel dingetjes die je thuis niet iedere dag, beter gezegd, nooit krijgt. Zoals olie en zout op tafel, bedoeld om het brood in te drenken, het vervolgens met zou te bestrooien en dan te consumeren. En niet, zoals vroeger op de Sociëteit gebruikelijk, het over je linkerschouder weg te gooien en een wens te doen. Hoe anders zou je ’s avonds een mooie meid op je kamer willen aantreffen?
Waarna we, na dat brood dus, hebben gekozen voor een wild duifje, een stukje hertenjong met Preiselbeeren en zowel een Kruisherendessert als een kaasassortiment. En niet te vergeten het bijpassende wijnarrangement, want het was feest vandaag. Nou ja, voor wie speciaal, daar zijn we vooralsnog niet uit.

Wat Paula nogal intrigeerde was dat zich een paar van gemengde leeftijd tussen iedere gang verwijderde. Het waren geen rokers, zo bleek. Maar waarvoor dan wel, wilde ze weten. Nee, nee, daarvoor waren de tussenpozen te kort, meende ze. Overigens werden die wel telkens langer, maar nee Wiel, dat doe je echt niet met zo’n man.”
“Maar wel met hem eten en een hele avond vergallen?” wilde ik nog weten. Op die vraag studeert ze nog. Was het nu echt consumeren daarboven of toch meer consuminderen?

Goed, het wijnarrangement dus. Dat was zo’n beetje het einde. Niet alleen de witte wijnen, ook de rode. Met als slot de speciale likeurwijnen. “No sir, better than Port with your special cheese, please try for yourself.”
Dat was de uitdrukking, die mij speciaal beviel. We hebben dan ook bij alle arrangementen geprobeerd of onze keuze niet de betere zou zijn, maar nee, na ettelijke dronken bleek de hunne altijd weer de beste.
Zodat het ons op den duur niet meer hinderde dat ‘die twee’ weer even vertrokken om zich misschien wel uit leven als echte mensen. Wij wenkten de Lanakense en probeerden weer een wijntje, zoals het echte Kruisheren, desnoods Kuisheren, betaamt.

Het enige minpuntje was misschien dat de Preiselbeeren in de minderheid waren. In feite ontdekten we maar één Preiselbeer. Daar staat evenwel tegenover dat ik nog nooit zo’n lekkere heb gehad.

Een ander minpuntje is dat ik de namen van al die lekkere wijnen heb genoteerd, mede om ze jullie mee te delen, maar de notitie nergens meer kan vinden.

Maar denkend aan onze Verlosser weet je: “Ieder nadeel hep se voordeel.” Dus dan, in Godsnaam, nog maar een keertje terug.

Voor als wij niet bereikbaar zijn of het ook niet meer weten ....

.... en er problemen zijn met de computer: http://www.studentaanhuis.nl/ , voor:

• internet en/of e-mail problemen
• het instellen van een (draadloos)netwerk
• een trage computer/laptop
• het instellen van o.a. software, een virusscanner of
  een printer
• het bedienen van uw mobiele telefoon, televisie, digitale
  fotocamera of mp3-speler
• het goed aansluiten van uw dvd-speler of digitale televisie
• Les willen krijgen over het gebruik van internet, de computer
  en/of andere digitale apparaten

tegen redelijke tarieven. Maar we verk..... natuurlijk liever eerst zelf onze pc's.

 

nieuwe cijfers, nieuwe kansen

Praatjes vullen geen gaatjes, dus nu even back to the business. Geld moet verdiend worden, en dat is niet zo makkelijk in deze tijd. Toch durfde ik het aan om te gaan beleggen met het vertrouwen van de sponsor. Samen met deze sponsor bespreek ik ook mijn keuzes. Bij de trouwe lezers is bekend dat ik mijn pijlen gericht had op Jenoptik, het Duitse bedrijf dat lenzen produceert. Mijn zelfvertrouwen nam toe toen ik zag dat de aandelen bleven stijgen, ook na eerst 2 cent te hebben gedaald, en uiteindelijk had ik meer dan 15% ongerealiseerd rendement. Toen lag de koers hoger dan het afgelopen jaar was geweest. Het leek me logisch dat de aandelen nu weer massaal verkocht zouden worden tegen een lagere prijs, dus verkocht ik mijn aandelen alvast. Het vertrouwen dat ik had opgebouwd verdween even snel weer toen ik zag dat mijn ex-aandeel daarna nog verder steeg, zodat ik achteraf gezien beter had kunnen wachten en met 30% winst had kunnen verkopen! Nu probeer ik blij te zijn met mijn “magere” 15% en ben ik verder gegaan met mijn beursleven. Op dit moment bezit ik een klein deel van het bedrijf Kardan, genoteerd op de Euronext Stock Market. Dit bedrijf beheert en ontwikkelt beleggingen. Dus voor de mensen die mee willen genieten van mijn volgende succes, moeten de koers van Kardan N.V. goed in de gaten houden. Alle aankopen en verkopen worden trouwens wel goed bijgehouden in het Coumans B.V. boek, daar schrijf ik alle gegevens van de aandelen in op. Naast Kardans bezit ons B.V.’tje ook nog aandelen van Mediq, die helaas minder goed lopen. De winst is trouwens voor een tenorsaxofoon. Weliswaar geen fair trade product, maar toch voor een goed doel.

En toen...

17-11-2010
=========

En toen was het weer de zoveelste keer dat er een verrassing werd verwacht.
Maar ja, 54 jaar en in geen enkel opzicht een kroonjaar.
Het houdt een keer op natuurlijk.

Gelukkig ben ik dit jaar gered door de Kruisheren in Maastricht. Een achtenswaardig gezelschap van oude, kuise heren op de Kommel, die je vanavond graag als hun gast willen zien, zo heb ik begrepen.
Die hebben nog altijd graag wat jong volk over de vloer om hun maaltijden op te vrolijken.

En koken kunnen die ruisheren in hun lange witte jurken, ga daar maar van uit.

Ik zou dus zeggen: dos je uit als een lekkere del en stel ze niet teleur. Dat moet je lukken.

En als ze jou daar dus vanavond zo graag als gast hebben, laat ze dan ook maar voor een passend gedicht zorgen. Want je bent wat gewend, ook op dat gebied, laat ze dat vooral even merken.

Ik hoor dan morgen wel wat het is geworden.

Een nieuwe vriend voor John

De eerste keer studium generale miste ik omdat ik ziek was; de tweede keer studium generale was dus voor mij de eerste, vandaag. Meestal is het een wat saai verhaal, en duurt het veel te lang. Dat viel deze keer mee. Bij studium generale komt er iemand zijn verhaal doen over zijn werk of hobby in de “grote mensen wereld”, en de vwo-anders leerlingen zoals ik, moeten daar geïnteresseerd in zijn en mogelijk iets van opsteken. Deze keer stond meneer Henk Weltevreden in ons auditorium om zijn verhaal te doen. Hij is een schrijver en liet een aantal van zijn boeken zien. Schrijvers? Die had ik al genoeg gezien op school. Gelukkig vertelde hij daar verder niks over. Hij wou over zijn reis naar Noord-Korea vertellen. Niet dat hij alleen daar was geweest, want meneer Weltevreden kan erg tevreden zijn omdat hij al maar liefst 140 landen heeft bezocht! Dit maakt meteen de titel duidelijk, want van vrienden kan je leren, en heeft John dus nog wel wat landen te gaan. Het reizen is niet het enige wat ze gemeen hebben; ook is Henk aan de oude kant, is leraar(filosofie) en maakt (te) veel grapjes. Henk vertelde ons over zijn opvattingen uit Noord-Korea. Hoe zij alles een reden geven dat te maken heeft met de grote leider. Het erge is nog dat alle Noord-Koreanen het wel moeten geloven, ze mogen namelijk niet het land uit en geen enkel contact hebben met het buitenland, er is dus ook geen internet! Alles wat je het land in meeneemt wordt grondig gecontroleerd, vooral spullen uit Amerika zijn zeer uit den boze! Ik luisterde graag naar zijn verhaal, net als dat ik graag naar John’s verhalen luister. Alleen door Henk heb ik al een goed beeld gekregen van Noord-Korea in zo’n 40 minuten tijd. Alleen daarover zou ik nog een extra artikel kunnen schrijven. Ik ben trouwens ook zeker van plan één van zijn boeken te lezen voor op mijn lijst.Oja, Henk lijkt op tv-beelden en op foto’s een man die levensmoe is, maar ik vond het, net als John, een sympathieke man.

Computernieuws

Het project traveling potato; het prototype is eindelijk af. Het is nog niet voor productie geschikt, omdat de kofferpc nog niet goed kan travelen, alles ligt nog los. Maar er is ook iets wel gelukt, het scherm zit namelijk in de koffer ingebouwd. Eerst paste het niet, maar door de bovenkant van de koffer er voor een groot deel uit te zagen,kon de achterkant van het scherm in het gat vallen, en is de koffer ook sluitbaar. Dat klinkt misschien logisch, maar dat was het nog niet op het eerste gezicht. Het is dus een prototype, waarbij nog geen versieringen zijn aangebracht. Alles is dus nog in de oorspronkelijke kleur, en de randjes waar gezaagd is zijn nog niet mooi afgewerkt.. Nou en, hij start nu wel op zonder de echte computerkast en kan worden gebruikt!
Verder heb ik nog schokkend nieuws te melden. Ik zal geen namen noemen, maar de pc van Jos Gielkens is ernstig mishandeld. Je poetst je eigen tanden, je kamt de hond, maak dan ook een keer de pckast van binnen schoon. Het was dat de computer net een nieuw leven werd gegund, en ik een tv-kaart en een geluidskaart wou inbouwen bij de computer. Toen zag ik dat het niet zo gek was dat de computer langzaam was. Hoe kan je nou presteren met een 3 centimeter dikke stoflaag boven je ventilator? Over dat nieuwe leven: De pc van Jos wordt opgeleid tot multimedia pc. Een zware taak, zeker als snelheid niet je beste eigenschap is. Ook na het schoonmaken bleef de pc namelijk nogal traag. Ander nieuws is dat Oop ook nogal wat klachten heeft omdat zijn computer ook al zo langzaam is. Zal het in de familie zitten dan?

Kerst!

Uitnodiging

====================

Op initiatief van Lieske, studenten weten vaak niet waar ze aan beginnen, nodigen we jullie

allen uit op een waardig (en hopelijk aller-vrolijkst) kerstdiner.

Als datum denken we daarbij aan 25 december, en als plaats denkt Lieske in elk geval aan Bilderdijklaan 7 te Geleen, aangezien haar eigen stulpje vooralsnog een groep groter dan vier personen moeilijk kan accommoderen. Waarbij ze een tijd rond 17.00 uur in gedachten heeft.

Uiteraard zijn suggesties welkom om ook niet lezers van deze site voor dit kerstdiner uit te nodigen.

Hierbij mag iedereen zich met haar of zijn geliefde/relatie/lat melden.

Alle genodigden hebben als rol het gebodene te nuttigen en zo mogelijk te waarderen.

Kerstbuffet

==========

De recepten uit de keuken (receptkaarten) van oma Weert!

Op het kerstbuffet komen:

- Soep

-Sandwiches

-Spreads, dipsausjes

-Overige tapas

-Salades

-Hoofdgerechten

-Toetjes en gebak

Voor ieder wat wils.

En let wel: het gaat niet volgens mijn oude vriend Leen die dan altijd kwam met: Het hoeft niet weinig te zijn, als het maar lekker is. En hopelijk heeft een goed verstaander maar een half woord nodig.

NB.

Wat mij betreft: ik kan uitzonderlijk genieten van de opwarmmaaltijden van de Super. Het zou een weldaad zijn als

we dat allemaal zouden doen.

Wat? Eet je door het jaar ook niet?

Wel, Kerstmis is een bijzondere dag, zou ik zeggen.

PS.

Alleen om oma Weert te honoreren, ga ik afstappen van mijn voorkeur voor opwarmhappen en een gedegen keuze maken.

Ik gok erop dat de meeste keuzes zullen gelden en hoop natuurlijk op een voorkeursbehandeling.

Tja, dat zal me dan een goede kerst worden.

PS2.

De welkomstdrank zou men haast vergeten. Te kiezen valt er dit jaar ook niets. Net zoals voorgaande jaren gewoon kir.

Op ieders gezondheid dan maar.

Slimme foetus

Als we in de biologielessen filmpjes over de foetus bekeken, vond ik het altijd bijzonder dat ze zo 'menselijk' waren. De hersenen van een foetus zijn nog maar net gemaakt en hebben het blijkbaar al gelijk druk met het maken van menselijke vormen. Het blijkt nu dat de hersenen nóg meer aankunnen: onderzoek heeft 3 nieuwe leerprocessen ontdekt, die laten zien dat de foetus nog wel wat meer ontwikkelt dan alleen die vormen.

Volgens het eerste (Britse) onderzoek ontwikkelt de foetus door veel testosteron een deel in de hersenen wat na de geboorte zal zorgen voor meer interesse en talent voor nieuwe technologie. Het testosteron-gehalte wordt onder andere verhoogd als iemand wint met een sport of testosteron-pillen inneemt.

Het tweede onderzoek (Italië) liet zien dat tweelingen al voor de geboorte socialer worden. Al vrij snel reageren ze op elkaar: ze reiken hun handjes naar elkaar uit en proberen aan elkaar te voelen. De onderzoekers beweren zelfs dat ze extra voorzichtig zijn als ze het gezicht en de ogen van de ander aanraken! Geen zorgen als je geen tweelingbroer of -zus hebt, want baby's proberen al een paar uur naar de geboorte hetzelfde te doen bij andere mensen.

Het laatste onderzoek is niet zo nieuw. Uit dit onderzoek blijkt dat een foetus de voeding kan horen(trillingen) en proeven(opgeloste stoffen zoals kruiden) door het vruchtwater. De hersenen kunnen nu al een smaak en geluid opslaan voordat je geboren bent. Sommige mensen beweren dat het goed is om tegen je baby te praten of bijvoorbeeld klassieke muziek te luisteren.

Het eerste onderzoek kan de economie misschien wel verbeteren, zou het niet goed zijn om zwangere vrouwen wat van die testosteron-pilletjes te geven? Helaas zal dit lang duren om te onderzoeken, omdat die baby's natuurlijk nog niet geïnteresseerd zijn in nieuwe iPod's of iets kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van de technologie. Het laatste onderzoek is vooral handig als je als moeder wil weten hoe je je kind al voor de geboorte (goed) kan beïnvloeden. Waar de onderzoeken ook over gaan, ik blijf het interessant vinden in welke mate je een foetus al kan beïnvloeden. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat de hersenen die nog maar zo kort geleden gemaakt zijn al zoveel informatie kunnen opslaan en verwerken.

Verzoek van de Columnist

Graag zou ik iedereen willen vragen om na het lezen van mijn artikelen het volgende te doen:

- Melden van grammatica- en spellingsfouten, maar ook vage of te lange zinnen die niet duidelijk zijn.
- De "beste" zin kiezen. Bij elke column in een krant is altijd de leukste of beste zin extra groot gemaakt om de aandacht te trekken.

Ik staadt open voor krityk, daar kan mij namelijk alleen nog maar van leren!

Vista laat studenten lichtelijk in de steek

Ik heb net de toetsweek achter de rug. Totaal heb ik 8 toetsen gemaakt, waaronder 1 van scheikunde. Omdat de aantekeningen van mijn leraar alles nog niet duidelijk maakte, installeerde ik het programma dat op een cd geleverd is bij het scheikundewerkboek. Na de installatie probeerde ik het programma te openen via internet explorer(chrome is sowieso al uitgesloten bij die ouderwetse schoolprogramma's), maar helaas waren alle tekstbars en afbeeldingen van het programma vervangen door de rode tekst Error: ...
Geen idee wat het betekende, daarom ben ik ook vergeten wat er stond. Aangezien ik beter kon leren dan verder onderzoek te doen waardoor de error kwam, trok ik de snelle conclusie dat het aan Vista lag; op de XP-paptop beneden werkte het namelijk wél. Helaas haalt deze laptop het niet bij de snelheid die ik gewend ben van mijn Vista juweeltje dus na 1 hoofdstuk had ik er al genoeg van. Laten we hopen dat dit geen negatief effect heeft op mijn cijfer. Verder zijn er veel fora te vinden waar vistagebruikers die problemen hebben met Silverlight(Nota bene een programma van windows zelf) om hulp vragen. Het is dat ik geen account voor al deze fora heb, anders had ik ook even mee kunnen posten. Silverlight maakt het mogelijk voor leerlingen en ouders om op het Magister te kijken, dit Magister is de moderne software om cijfers, roosters en absenties bij te houden via je eigen computer. Maar ik kan op mijn computer dus niet zien of ik uitval heb. Gelukkig kan dat wel weer op de XP-laptop. Voor degenen die nu zitten te surfen op marktplaats.nl om mijn vistapc voor een leuk prijsje over te kopen heb ik slecht nieuws, want ik ben er nog heel erg blij mee, ik vind namelijk altijd wel een oplossing met Vista. Maar of dat nou aan die goede beloofde service van Vista zelf ligt, of aan mijn doorzettingsvermogen om te blijven Googlen, is nog maar de vraag...

John op TV

Zondag 31 oktober is het zover.
Bij het programma KRO-de reunie is er een uitzending van een klas uit 1982 van het Miranda Lyceum te Paramaribo, met ondergetekende als gast. De uitzending begint rond 20.20 op Nederland 1. Kijken dus.

John

Ik kies bewust!

Het Voedingscentrum had vast geen 'Ik kies bewust' of 'Gezonde Keuze Klavertje' - sticker op het 'winnende ontbijt' uit Hubs onderzoek geplaatst. Daar dacht ik aan omdat ik het boek 'Koken kun je zelf', een uitgave van het Voedingscentrum, uit de bibliotheek van pap&mam gehaald. Er staan heel wat weetjes in over eten, waardoor mijn informatie over gezond eten weer naar boven werd gehaald. Ik zal ze even noemen, zodat degenen die het vergeten waren-of nooit hebben geweten, ook weer wat gezonder kunnen eten. Natuurlijk mét een onderbouwing.

*Neem maar groente en fruit 'vers uit de vriezer'. Door de korte verwerkingstijd blijven de vitaminen het beste behouden als ze ingevroren worden. Ze bevatten meer vitamines dan verse producten. Verse producten bevatten weer net wat meer vitaminen dan groenten uit blik, maar dit maakt niet heel veel uit. Eet dan maar een stukje fruit meer.

*Bewaar je verse eten niet te lang. Vitaminen in aardappelproducten, groen

te, vlees-, vis, kipproducten en jus d'orange blijven niet langer goed dan 3-4 dagen(1-ster koelkast), 14 dagen-1 maand(2-sterren koelkast) en 1-3 maanden(3-sterren koelkast).

*Laat bevroren eten eerst ontdooien voordat je het kookt. Zo hoef je het minder te verwarmen in de pan, wat vitaminenverlies tegengaat. Als je echt niet kan wachten, doe het dan zo: Laat bevroren groente in een bodempje kokend water op een laag vuu

r gedeeltelijk ontdooien. Breng de groente op een groot vuur aan

de kook zodra er voldoende ijs is ontdooid om aanbranden te voorkomen. Dit geldt voor echte diepvriesgroenten die nog gaar-gekookt moeten worden. Groenten uit blik hoef je maar enkele minuten op te warmen, ontdooide groenten ongeveer 10 minuten.

*Ontbijt. Je lichaam moet opstarten.

*Ontbijt gezond. Dus niet bij de Mac en met bruinbrood in plaats van witbrood. Bruinbrood bevat meer ijzer, vitamines en voedingsvezel dan witbrood. Voor de ik-lust-geen-bruinbrood-mensen is er altijd nog het alternatief wat oma koopt: witbrood waar brui

n in zit!

*Af en toe een eitje. Een eitje kan een stukje vlees of vis vervangen, maar zit vol met cholesterol. Andere goede vervangers van vlees en vis zijn peulvruchten en karnemelk.

*Schrap of schil niet weg wat goed eetbaar is bij groenten en fruit. Vlak onder de schil zitten ook nog veel vitamines!

Wat voor mij echt nieuw was, was dat je eten maar zo kort in de vriezer mag bewaren. Is dat wel zo? Het VitamineInformatieBureau zegt dat tijdens het bewaren van ingevroren voedsel vitamines over het algemeen goed bewaard blijven, mits de verpakking luchtdicht is afgesloten. Ze zeggen er alleen niet bij hoe lang dit kan...

In ieder geval: volg deze richtlijnen, dan voel je je misschien ook weer minder schuldig als je gaat ontbijten bij de Mac!

Ontbijt als een keizer

Het ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag. Nu is het vakantie en we wilden wel eens wat anders dan rijstewafels en Lidl-brood. Gelukkig kun je tegenwoordig op veel andere plekken de belangrijkste maaltijd van de dag bestellen, maar aangezien deze maaltijd zo belangrijk is moet je wel zorgvuldig een alternatief kiezen. We wisten dat al van de Ikea en de McDonalds, maar daar gingen we dit keer niet heen. Bij de Ikea word je voorzien van thee of koffie met een hard gekookt eitje, een broodje en een croissant(zie foto),dat allemaal wat droogjes is, maar altijd anders dan thuis en wat wil je veel voor 1 euro? De McDonalds daarentegen geeft meer zorg aan de kwaliteit van het ontbijt. Het is warm en duidelijk proefbaar vers. De McMuffin(herbenoemd door mijzelf tot McEgg), die je krijgt naast een croissant en thee of koffie(en tropicana of melk), is een lekker broodje met daarop bacon en gebakken ei in de vorm van een hamburger(zie foto). Dit beter smakende ontbijt kost je helaas wel wat meer euro's. Voor de duidelijkheid, bij deze 2 restaurants aten wij afgelopen week (nog?) niet. Waar wij wel ons ochtendmaal voor de eerste keer nuttigden, was bij de Hema. Dit kost ook maar 1 euro en is veel smakelijker dan het eten van de Ikea. Misschien ligt dat ook aan de omgeving waarin je het eet; bij de Ikea zaten we de laatste keer in de propvolle speelhoek van de kleuters en in de Hema maakten de kleuters die er waren geen krijsend lawaai. Ook bij de Hema krijg je een croissant met thee of koffie en daarnaast een stokbroodje met een lap gebakken ei en bacon. Dit smaakte, maar kon niet tippen aan de McEgg. Mijn stokbroodje was niet helemaal goed gebakken en mijn bacon was koud, maar het was beter dan het gekookte ei van de Ikea dat je zelf nog moest pellen. Mijn thee werd wel geserveerd in een XL-mok, dus dat maakt veel goed.

Mijn conclusie is dat de Hema wint met de prijs-kwaliteitverhouding, maar als het geld je op de rug groeit of je niet voor minder doet, ga dan bij de McDonalds ontbijten. En voor de mensen die toch al een matras moesten kopen of gingen kijken voor een nieuw bureau, ga gerust ontbijten in het Ikearestaurant, want dat is opzich ook wel een prima ontbijt.

Zo maar een zondag

Enig idee hoeveel planeten er zijn? In ons zonnestelsel dan, want in de kosmos zijn er een veelvoud daarvan.
Maar in ’t onze?
Negen dus? Altijd geleerd en goed onthouden?
Sinds dit jaar zijn het er nog maar acht. Pluto is geen planeet meer.
Is dat even schrikken? Je ligt er natuurlijk niet wakker van, maar geeft het niet te denken dat in het stadje Centralia, in de Amerikaanse staat Pennsylvanie, al jaren lang een kolenmijn brandt, die we niet kunnen blussen? In 1984 is het stadje geëvacueerd; het vuur zal waarschijnlijk nog eeuwen blijven branden, smeulen eigenlijk, maak ik er zelf van.
Het komt al dichter bij huis, maar slecht slapen doen we sinds 1984 toch ook niet echt, althans niet om die reden en voor zover we überhaupt in 1984 al ademden.
En dat de oudste resten van meercellig dierlijk leven zo’n 2,1 miljard jaar oud zijn, is misschien ook niet iets om je wakker te houden. Inderdaad, dat was voor onze tijd, dus...
Een enkeling moge zich dan nog interesseren voor de dinosaurussen, en hoe die 60 miljoen jaar geleden aan hun einde kwamen, maar dat is ook maar voor even. En momenteel hooguit nog belangrijk voor de brontosaurussen in de politiek, die willen weten hoe zij dus aan hun einde gaan komen.

Maar dan even dichter bij huis.
Wist je dat meeuwen steeds vaker hazen vangen en hoe dat komt? Mogelijk weet onze vogelkenner ome Jos daar alleen het antwoord op. Zo ja, dan zou ik dat in elk geval gaarne vernemen.
En ook waarom duiven in kansspelen beter zijn gebleken dan mensen? Want dat is door Amerikaanse psychologen aangetoond.
En over het vlot van mierenlijfjes, waarmee mieren zich opofferen om hun ‘medemieren’ bij gevaar over water te zetten, heeft zelfs Eric Sauer in zijn conference ‘Smulpapen’ (zeer aan te bevelen) een monoloog opgenomen.

Dat kapucijnapen een geweldig gevoel voor rechtvaardigheid bezitten, bonobo’s kannibalisme kennen en chimpansees in Guinee in staat blijken de vallen van jagers onschadelijk te maken en rouwen om gestorven soortgenoten, doet vermoeden dat we inderdaad van dezelfde familie stammen.
Maar wat moeten we met het feit dat de mannen in de natuur steeds ‘vrouwelijker’ worden? Dat zal menigeen ook niet verdrieten, de natuur, dat zijn wij toch niet? De welvaartsmens wordt overigen genetisch steeds zwakker, zo blijkt, maar ook dat zal onze tijd wel duren.

Maar dan komen we opeens toch heel wat dichter bij huis.
Want:
- Glimlachende honkballers blijken langer te leven
- Kreunen zet tegenstander op het verkeerde been en zal mogelijk bij tennissers straks als niet geoorloofd, dus verboden gaan worden,
- Mannen zijn écht anders, zo blijkt uit recent hersenonderzoek, maar de slimme lezertjes onder ons, althans de minder softe, wisten dat al lang. Overigens is dat geen waarde oordeel, maar gewoon een zijnsoordeel en hoe eerder we
dat in ons dagelijks leven gaan waarderen hoe eerder iedereen op de plaats komt waar hij het best functioneert. In de sport hebben ze dat al jaren door en zeurt niemand erover dat er in het mannenteam zo weinig vrouwen zitten.
En wist je dat ze ook al seks, kunst en rock-’n-roll ín de Oude Steentijd hadden? Van het eerste hadden we al een vermoeden, maar van de rest ook?
Ja, 60.000 jaar geleden al. De moderne mens, de Homo Sapiens sapiens was toen net, nou ja zo’n 10.000 ervoor, op het toneel verschenen.
En heeft zich ongetwijfeld nog vermengd met de –uitstervende- Neanderthaler. Die had rood haar, een recessieve eigenschap, en betekent dat nu dat iemand met rood haar een voorvader heeft gehad die vreemd is gegaan?

En, heel dichtbij, leren we dat de hersenen van topsporters, topmusici en topmanagers iets heel specifieks gemeen hebben, ze kunnen namelijk complexe informatie sneller verwerken dan de gewone man in de straat. Daarmee krijg je opeens wat meer inzicht in de Mozartjes, de Cruyffjes en vul maar in.
Het wordt dus tijd, vinden de onderzoekers, dat dergelijk toptalent zo spoedig mogelijk wordt onderkend om, al of niet gezamenlijk, speciale opleidingen te gaan krijgen. Alleen op die manier kun je op die gebieden toonaangevend blijven.
“’t Werd tijd”, meent Ludo Diels, “want de ‘homo stupidus’ heeft al in de eeuwen der eeuwen geleefd en geheerst.” Nu is dat ‘nen Belg, Hugo, dus wat moeten we daar nu mee?
Nergens voor nodig, zeggen vele anderen. Voor zover het mannen zijn, zijn dat misschien degenen die steeds vrouwelijker worden?

Genoeg voor deze zondagochtend.
Wie weet, roept het ondanks het vroege uur, hier en daar toch een meer of minder diepzinnige reactie op.

Geen educatieve Film?

In de filmwereld zijn veel genres, horror, romantiek en actie zijn een paar voorbeelden. Sommige films zijn ook een combinatie van verschillende genres. Iedereen heeft zijn voorkeur, maar als je het over educatieve films hebt, of in ieder geval een film waarvan je iets bij moet blijven, hoor je nooit iets over actie en horrorfilms. Eigenlijk vind ik dat je van elke film wel iets kunt leren en daarom vind ik eigenlijk maar heel weinig films slecht, terwijl er wekelijks recenties worden geschreven hoe slecht films wel niet zijn. Er wordt dan bijvoorbeeld gezegd dat er weinig in een film gebeurd. Dit is misschien juist zo goed aan de film, dat het geen ongeregeld zooitje is. Waar films voor mij wel op kunnen afgaan, is het gebruik van computer effecten die te fake zijn, maar dit heeft verder niets met het verhaal te maken. Het belangrijkste aan films kan zijn dat je een ervaring opdoet, terwijl je daarvoor niet van je bank hoeft te komen. Bijvoorbeeld bij een oorlogsfilm of een film over de bevolking in Afrika. De beelden laten je het zo erg beleven dat je meevoelt met de personen in de film en dit leert je hoe blij je moet zijn dat je elke dag kan eten en drinken, in vrede. Van tekenfilms leer je meer over dingen die onrealistisch zijn. Het leert je creatief te denken, maar ook kun je in de Simpsons Movie zien dat hoe dom en gek Homer ook is, hij altijd zijn best doet om zijn gezin bij elkaar te houden. Dit lijkt me toch een mooie gedachte voor elk mens. In heel veel films komen ook mensen voor, en zodra deze met elkaar omgaan ben je als het ware aan het kijken naar een psychologisch schouwspel. omdat in ons brein alles uit beelden bestaat, onthoud je dingen uit films beter, zeker omdat deze beelden worden gecombineerd met geluid en zo is het ook veel leuker om naar films te kijken dan het lezen van een boek. Mijn biologieleraar snapt dat blijkbaar al, misschien heeft het iets met zijn vak te maken, maar hij wisselt zijn aantekeningen af met filmpjes over het uitgelegde onderwerp. Natuurlijk blijven speelfilms leuker, James Bond op een sneeuwscooter met 10 gewapende achtervolgers, is een film met een verhaal en legt niet alleen uit hoe er een dode lichaamscel wordt opgeruimd..

Stijgers en Dalers

Vroeger was het alleen iets waar oom John zich mee bezig hield. Altijd de koersen bijhouden op teletekst. Aangezien die cijfertjes vroeger niks voor mij betekenden, het deed me denken aan rekenen en dat was saai, had ik er niet veel tijd aan besteed. Ook de Teletekstpagina zelf mag wel is wat opgevrolijkt worden. Toen ik ome John vroeg hoe aandelen werkten vertelde hij dat het nogal ingewikkeld in elkaar zat met opties enz. Aangezien John het al ingewikkeld vond, is het niet onbegrijpelijk dat ik er geen barst van begreep. Nu, ik schat zo’n 8 jaar later, lag er een boek over de beurs op tafel bij ons thuis, een exemplaar uit de “voor dummies” serie. Nu heb ik dus wel kunnen leren hoe het precies werkt, en erg ingewikkeld is het niet, het gaat allemaal maar over stijgen en dalen. Wat wel ingewikkeld is zijn alle termen die daarbij komen kijken, zoals de laat en biedkoers en futures. Ik hou mij nu alleen nog maar bezig met de simpele aandelen, want een warrant klinkt veel te eng voor mij om er tijd maar vooral geld in te stoppen, misschien iets voor later? Nu heb ik dus aandelen, met het vertrouwen van degene die mij het geld ervoor uitleende, deze persoon eist trouwens ook nog een bepaald deel van de winst. Meer heb ik nog niet te vertellen, want ik heb alleen pas virtuele winst, maar nog niet genoeg om de buit binnen te halen. Voor de geïnteresseerden: de aandelen behoren niet tot de AEX, maar komen uit Frankfurt. De bedrijfsnaam is Jenoptik, dat schijnt één van de beste bedrijven te zijn op het gebied van de optica. Omdat ik nu dus het hele boek over de beurs heb gelezen, begrijp ik de basis en kan iedereen, dus ook John, met mij over de vele getalletjes van de wereldwijde beurs praten.

Weer iets dichter bij gedachten lezen

Lezend in het 'Maastricht University Magazine' kwam ik een artikel tegen waarin stond dat het mogelijk zou zijn geworden om gedachten te lezen. Het Maastricht Brain Imagine Centre had hier onderzoek naar gedaan. Maar je hoeft niet te denken dat je gedachten niet meer veilig zijn, het ging om specifiek onderzoek naar denken aan letters van het alfabet. Ik wil dit artikel weer graag met jullie delen!

Het onderzoek is begonnen om patiënten te helpen. Er zijn namelijk mensen die door bijvoorbeeld een hersenziekte opeens niet meer communiceren. Omdat deze mensen totaal niet reageren op de buitenwereld, werd er vanuit gegaan dat ze niets meekregen. Toch bewezen patiënten het tegendeel door plots te genezen en te melden dat ze alles hebben waargenomen, ze konden alleen niet reageren. Nu is er dus een manier gevonden om deze patiënten toch te 'horen'.

De methode verloopt als volgt: De neurologen stellen een meerkeuzevraag aan iemand en kunnen aan de hand van de mate aan hersenactiviteit in bepaalde hersendelen meten aan welk antwoord wordt gedacht. Hoe ze dat doen? Ze letten op drie dingen: Ten eerste vragen ze je om bij een bepaald antwoord aan een tekening, rekensom of aan een quote te denken. Bij elk onderwerp wordt een ander hersendeel actief. Ten tweede meten ze de hoeveelheid aan tijd waaraan je eraan denkt en ten derde meten ze hoe lang het duurt voordat je eraan begint te denken. Ze kunnen dit bijvoorbeeld doen door het tweede antwoord na 5 seconden te laten komen, het derde antwoord na 10 seconden, enzovoorts. Deze drie metingen kunnen samen 27 mogelijke combinaties vormen... Dan zou er dus een vraag met 28 antwoorden gesteld kunnen worden.

Dit blijkt echt te werken(ook op 'normale' mensen) en ik vind het heel goed dat de patiënten zich op deze manier kunnen laten horen. De patiënten moeten dus wel begrijpen wat ze moeten doen(aan een bepaald onderwerp denken, ze moeten weten wat er gevraagd wordt), dus het wordt moeilijker om het aan bijvoorbeeld jonge kinderen te leren die nog geen taal hebben geleerd. Zou het trouwens gebruikt kunnen worden voor onderzoek naar comapatiënten? Misschien blijkt dat zij ook kunnen waarnemen wat er om hun heen gebeurt!

Cultuurvereiking is voorbij zonder vliegtuigmaatschappij

Wat zou er gebeuren als alle spullen uit het buitenland duurder werden? Evenals de reiskosten om lekker naar een zonnig eiland te gaan en daar even in de zomer te ontspannen van alle werkdruk? Niet zo’n prettig vooruitzicht, toch? Daarom is het maar beter als dat niet gebeurt, dus is het beter als er geen belasting betaald hoeft te worden voor vliegtuigvluchten.
Om de ontbossing tegen te gaan is er het idee om hetgeld dat hiervoor nodig is, door vliegtuigpassagiers te laten betalen. Als dit gerealiseerd wordt, stijgen de prijzen dus voor de consument. Je zult toch nog eens aan deze extra kosten denken als je ligt te zonnen op het strand, en dat geeft een slecht gevoel. Sterker nog, er zullen veel mensen zijn die wel betere bestemmingen weten voor hun extra geld en zullen niet meer gaan vliegen. Dit is toch jammer, de economie is al slecht, maar de vliegtuigmaatschappijen krijgen er nu dus ook nog van langs, ze missen een deel van hun inkomen. Als ze hierdoor faliliet gaan, kan er al helemaal niemand meer vliegen.

Als het om het missen van inkomen gaat, zullen vliegtuigmaatschappijen niet de enige zijn die de gevolgen zullen voelen. Exporteurs en importeurs moeten meer betalen, hun spullen moeten namelijk ook door vliegtuigen getransporteerd worden. Hier stijgt de prijs van veel producten, denk maar aan alle producten die uit China afkomstig zijn! De toeristische sector zal er ook onder lijden; er zullen minder toeristen geld uitgeven, of omdat er minder toeristen zijn, of omdat de toeristen geen geld meer over hebben. Mensen die zullen vliegen, missen nu ook een stuk cultuur van de landen die praktisch niet met de auto bereikbaar zijn. Dat is toch jammer, want iedereen wil toch wel eens in zijn leven het witte huis, Athene of Machu Picchu bezocht hebben?

Het belangrijkste is misschien nog wel, dat het hele idee bedoeld is om ontbossing tegen te gaan, en zo iets bij te dragen aan het milieu. Het is bekend dat bijna iedereen toch op vakantie wil, maar niet meer gaat vliegen. Dus rijden ze met de auto! En al die auto's samen kunnen toch ook een aardig deelvan het milieu verpesten!
Veel mensen zullen eronder lijden, terwijl het milieu er niet veel van opknapt. Laten we daarom maar gewoon de vliegprijzen zo laten. Het is beter om vliegtuigontwikkelaars nieuwe modellen te laten ontwerpen die zuiniger vliegen. Ze krijgen hiervoor betaald en er is dus geen extra geld nodig voor dit probleem.

commensalisme of mutualisme?

Onderstaande foto laat ons een relaxt momentje met oma, ouders en kinderen zien. Opa maakt de foto. Er is onderzoek gedaan naar de relatie tussen kleinkinderen en grootouders, waaruit bleek dat dit soort momentjes heel belangrijk zijn voor de kinderen. En de grootouders? Hebben zij hier ook nog profijt van?

Opa's en oma's zijn vaak minder gestrest en geduldiger dan ouders als het gaat om omgaan met kinderen. Hierdoor zal een kind het leuker vinden om iets te leren van een grootouder en zal het meer zelfvertrouwen en vertrouwen in de wereld ontwikkelen. Ook zien kinderen opa's en oma's als een echt vertrouwenspersoon. Vaak leren de kinderen ook wat regels, normen en waarden aan van opa en oma. Zo weet ik nog steeds dat ik van oma altijd eerst moet proberen voordat ik zeg dat ik iets niet lust en zo weet ik van opa dat ik moet vragen of ik 'af de tafel mag'.

En opa en oma dan? Die hebben toch al genoeg op moeten voeden, wat is hun voordeel? Ten eerste is dat natuurlijk onze gezelligheid, ten tweede blijven opa en oma op de hoogte van de moderne ontwikkelingen. Zo hebben opa en oma door ons pas nog ontdekt hoe makkelijk je kunt bellen vanuit Nieuwerkerk en Maastricht tegelijk naar Geleen!

Ook noemden veel grootouders hun kleinkinderen een bron van vreugde en trots. Bovendien bleek de gezondheid baat te hebben bij kleinkinderen door de inspannende activiteiten en het lachen met de kinderen.

De voordelen voor de ontwikkeling van een kind zijn er dus vooral op jonge leeftijd van het kind. Ik spreek uit ervaring dat de goede band met opa en oma zeker goed(&leuk!)voor ons is(geweest), dus ik zal het onderzoek niet tegen spreken. Leuk dat het nu ook ondersteund wordt door onderzoek, ik wilde het even met jullie delen.

Bron: Psyche&Brein nummer 3,2010

Naar onderzoeken van pedagogen Jurgen Zinnecker en Brigit Jackel.

Het oneindige verhaal

‘Het oneindige verhaal’ van Michael Ende (1929-1995) behoort tot de klassiekers van de jeugdliteratuur, door de Volkskrant zelfs ‘Hét kinderboek van de 20e eeuw’ genoemd. Hoewel ik toen kind ben geweest, hoewel geweest?, heb ik dit boek niet gelezen. Maar verleden week heb ik de toneelbewerking gezien en er dus in elk geval iets van begrepen.

Voordat het gordijn open ging, moesten we mee maken dat een jongen de Schouwburg in Sittard binnen rende en met veel geraas werd achtervolgd door een stelletje hangjongeren of wat daarvoor moet doorgaan. Na enig gedoe zetten ze de achtervolgde klem en gaven hem er danig van langs. De suppoosten maanden tot kalmte en bevrijdden de arme, sidderende knaap. Ze moesten hem herhaalde keren vragen alvorens we te weten kwamen dat hij Bastiaan heet. Hij sidderde van angst en verklaarde dat ze hem altijd pesten omdat hij een echte dromer is, die niet mee telt.
Hij werd gerustgesteld en iemand vooraan nam desgevraagd elders plaats, zodat Bastiaan mooi vooraan op de eerste rij tot rust kon komen. Het tuig was inmiddels met vaste hand naar buiten geloodst.
Nou ja, een première, moet kunnen, denk je in een milde bui, die past bij een ontspannende zaterdagavond.



Als het doek open gaat, zien we op het podium een ziekbed, waarin De Kleine Keizerin van Fantasië weg kwijnt. Ze is doodziek en haar rijk dreigt langzaam in het grote NIETS te verdwijnen. De jonge strijder Atréjoe krijgt de opdracht op zoek te gaan naar iemand die Fantasië en de Keizerin kan redden. Hij weet niet welke kant hij op moet, hij weet niet hoe lang hij weg zal zijn, hij weet alleen dat het moet.

Via Greun, Gmork, Morla, Engywoesk en Huuskron, allemaal prachtige fantasiewezens, van draken tot lieve reuzenhonden/duizendpoten komt hij erachter dat hij de redder van Fantasië in de mensenwereld moet zoeken. De mensenwereld?
Gelukkig zitten er heel wat mensen in de zaal. Maar wie van deze zou het moeten zijn? Of toch maar verder zoeken?




Helemaal vooraan zit Bastiaan nog een beetje uit te sidderen. Met hem lijkt Atréjoe wel te kunnen opschieten. Waarom zou die niet de redder van Fantasië kunnen zijn?
Bastiaan?
Na veel gesmeek is hij bereid op het toneel te vertellen, waarom ze hem altijd pesten en hij zo bang is. Hij is een echte dromer, die prachtige fantasietjes heeft en door de rest niet voor vol wordt aangezien.
Bastiaan!
"Weet je dan niet dat jij door je fantasieën ons allemaal hebt geschapen?” vraagt Atréjoe. En maakt hem duidelijk dat hij daarmee de redder van Fantasië kan zijn als hij zijn leefwijze voortzet en niet als een van die anderen wordt. Want dan zijn Fantasië en de Kleine Keizerin inderdaad ten dode opgeschreven.

Opeens voelt Bastiaan zich een echte held; hij herinnert zich niets meer van zijn vroegere angsten en wil met iedereen in Fantasië het gevecht aangaan. En ze ook met zijn verhalen vermaken.

Hiermee komen we op een kritiek punt. Want dat kan niet, maakt Atréjoe hem duidelijk: “In Fantasië besta je niet, daar word je verzonnen. Om ons te redden, moet je terug naar je eigen wereld. En daarin vooral doen wat je wil doen.”


Bastiaan keert tenslotte terug en zet zijn oude leven voort, nu in de overtuiging dat zijn ‘doen wat je zelf wil’ in elk geval de functie heeft om zijn nieuwe vrienden en de Keizerin in leven te houden.

Is dit een boodschap?
Voor wie ze als zodanig wil zien, ja.
Wat mij betreft, heb ik die avond iets zinnigs ontdekt in de waanzinnige verhalen van Hugo, de burgemeester van Antwerpen. En, heel soms, in die van mezelf.