De laatste afdaling
Elke winter gaan er weer mensen op wintersport. Gelukkig kan ik erover meepraten, dit jaar was mijn derde keer dat ik naar de hoge bergen vertrok. Het begint altijd met de reis. Die reis die zo typerend is voor een wintersportreis; de auto zit volgepropt, met eten, kleren en de mensen. Het is 1000 kilometer in de auto zitten, terwijl je langzamerhand de omgeving ziet veranderen, van plat naar heuvelig en na 800 kilometer zie je de echte bergen opduiken met sneeuw bedekt. Het is buiten koud, maar jijzelf zit lekker knus in de verwarmde auto. Dan zijn er ook nog de pauzes, waarin ik altijd de automaat opzoek die mij een warme chocolademelk kan serveren, en die voor mijn chauffeur een lekker bekertje koffie op voorraad heeft. De rest van de reis is een kwestie van slapen en checken of de chauffeur niet hetzelfde doet.
Eenmaal aangekomen ben je toch blij dat de reis erop zit, hoe leuk die ook was. Nu begint “de wintersport”. De wintersport is voor sommigen alleen skiën of snowboarden, maar voor mij is een wintersport een combinatie van meer aspecten dan dat. Zoals de omgeving: de woeste bergen en de sneeuw om je heen. De temperatuur ligt vaak onder 0, maar de zon kan het je ontzettend warm laten krijgen als je op de piste zit met je jas aan die bedoelt is om temperaturen van -10 te overleven. Wat ik ook zeer op prijs stel bij “de wintersport” is die verse baguette, flute of die warme croissants in de ochtend. En het mooiste is, als je ook nog een dag uit eten gaat en dat je gezellig gaat racletten, wat extra goed smaakt in de Alpen. Een bak vol met aardappelen, een reusachtige halve kaas die langzaam smelt terwijl het water je in de mond loopt.
Kortom, wintersport is een echte winterse ervaring die je geen jaar wil missen. Het moment waarop je dat beseft, is wanneer je voor het laatst uit de skilift komt, om je heen kijkt, en begint aan de laatste afdaling.
NB: foto's zijn natuurlijk gemaakt, maar je moet het nu alleen doen met het verhaal.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
Hub,
Even dacht ik dat het de Olympische Spelen zelf waren, waar je bij aanwezig was. Maar nee, daar gaat het alleen om de sport, terwijl jij meer pijlen op je boog had om op het grote reservoir van het genieten af te vuren.
Dat blijkt uit je verslag, met een prozaïsch, wat melancholiek einde. De beste stemming om er zo'n enthousiast verhaal over te schrijven. Ik heb wat gemist, begrijp ik.
ja, dat staat centraal. Iedereen die een jaar wintersport mist, mist veel plezier. Misschien moet je volgend jaar maar mee gaan.
Graag. Gaan we dan naar een plaats waar ze ook een goede bar + bibliotheek hebben?
die bieb was er! en zelfs een bar waar ze 'gewoon' bier uit de tap serveren met...siroop, in alle geuren en smaken!
mooi verhaal weer hub!
O.K., O.K. Maakt 't alleen maar erger.
Hub, mooi verhaal! Maar volgend jaar wordt het nog mooier lees ik, oop voor het eerst op skies! Daarvan wil ik een uitgebreide rapportage (met foto's) :)!
Want nee, je kunt niet alleen voor het siroopbier en de bieb 1000 km gaan rijden, dan eisen we ook een ski of snowboarddebuut.
We wachten af, ongeduldig, dat wel!
Het lijkt erop dat Ine mensen kent, die ergens alleen maar naar toe gaan voor siroop en bier. Nu zul je mij niet direct een veroordeling horen uitspreken, maar dergelijke vrienden zou ik niet te lang aanhouden.
Een reactie posten