Dit keer geen leuk verhaal met eigen foto's, maar meer een dagelijks levenslesje.
Op het moment dat je jezelf net tevreden kunt stellen met je eigen huis en omgeving, wanneer jezelf zelfs meer dan normaal welvarend durft te noemen, wordt die gedachte om zeep geholpen wanneer je bij andere mensen op bezoek gaat. Het begint al bij de oprit, waar het nieuwste model van Audi of BMW staat te blinken. De tuin is ook altijd een mooi aanzicht, de rozenstruiken zijn piekfijn in orde. Je betrapt jezelf er op dat je stiekem je houding aanpast, proberen deftig en zeker over te komen. Onder het eten kun je de verbazing haast niet onderdrukken; gang na gang komen de meest exclusieve gerechten op je bord te liggen, exotische hapjes met namen die je enkel zou onthouden als je er de volgende week een overhoring over kreeg. De smaak is nieuw en niet goed te plaatsen. “Maar het smaakt lekker, het is immers speciaal”, denk je onzeker.
Na het eten klets je nog even verder en krijg je verhalen aan te horen over reizen naar verre en warme landen. Maar is dit nou echt het ideaalbeeld wat wij allemaal willen bereiken? Moeten we ons beperken tot een auto die niet vies mag worden en nergens veilig kan staan, omdat deze dan zijn unieke patserige status kan behouden? En kunnen we niet meer gelukkig zijn met onze zelfgemaakte patatten, omdat deze geen dure naam dragen en geen culinaire hoogstandjes zijn? Natuurlijk mag je blij zijn als je een mooie auto hebt en een groot huis, maar ook als je die hebt, moet je niet denken dat het alles is wat je ook nodig hebt. Het moet niet de beslissende factor zijn voor ons plezier of welvaart, het moet niet “te” worden.
Ik ben zelf niet tegen luxe dingen in het leven, ik zou ze graag willen beheren. Maar mensen die dat niet hebben mogen er niet om treuren. Elk nadeel heeft zijn voordeel. En in dit geval is het voordeel alleen al is dat het nadeel niet perse een nadeel hoeft te zijn.
11 opmerkingen:
Ik voel mezelf nu echt een betweter.
waar haal je in godesnaam deze wijsheden vandaan? prachtig verhaal...
Ja Hub, mag ik weten waar je dit vandaan haalt? Als dit zo maar uit je eigen duim zou komen, wordt het tijd dat we met Pasen eens serieus gaan praten samen....
Nog even, en je bent waar Aristoteles ook was: ' Het geluk behoort diegenen toe die aan zichzelf genoeg hebben' .
Mooi filosofisch verhaal, Hub.
Nou de kernvraag: worden we gelukkiger als we al ons geld weggeven?
mijn kernvraag aan john...doe jij iets met het antwoord dat je van hub gaat krijgen??
nee djoons, je snapt het niet. Het gaat erom dat het niet alléén uitmaakt hoeveel geld je hebt.
In formulevorm is dus:
geluk = x+geld
dus geld speelt misschien wel een rol voor sommigen, maar bepaalt niet alles. x staat dan voor vrienden en familie enz.
duzzz...als je veel geld hebt, en dit dus verliest...heb je nog weinig geluk over (als je uberhaupt al veel geluk had..tenzij je natuurlijk heeeel veeeeel vrienden hebt en zo!!
De x in Hub zijn formule is de grote onbekende. Ik ben blij met Hub zijn uitleg en zal dit ter harte nemen en dus nog maar wachten met het weggeven van al mijn geld. Waarmee meteen de kernvraag van Ellen is beantwoord: ik volg Hub zijn advies op.
jaja, achteraf een antwoord geven is makkelijk praten natuurlijk, zo kan ik het ook! krkrkrkr..ongeschikt!
Geluk = x + geld.
Aangenomen dat er geen relatie tussen x en geld is(in een zuivere vergelijking hoort dat niet te zijn) is de conlusie dus: Verminder je geld en het geluk wordt kleiner. Wil het geluk dan gelijk blijven dan moet x dus groter worden.
Hub, what about: x = chagrijn?
Als je geld vermindert, wordt de chagrijn automatisch groter. Lijkt wat mij betrfet een aanvaardbare oplossing. Of heb je een betere?
Een reactie posten