Honderden stappen
op vreemd terrein. Niet zo spannend als het in de rimboe zou zijn, maar
bekender dan dat was Den Haag ook niet voor me. Met een duistere foto van de ondersteboven
plattegrond op mijn lege mobiel, pittig zonlicht en geen eten of drinken, was
het toch een avontuurtje op Nederlandse bodem.
Hoe ik als semi-Nieuwerkerker/Eindhovenaar
te voet in Den Haag terecht kom? Een logisch verklaarbaar antwoord zou te maken
kunnen hebben met mijn ov-kaart. Maar dan zou ik van een treinstation afkomen,
nu moest ik er juist naartoe. Een minder logisch antwoord is hier wel de juiste
verklaring. Ik moest vaders bij het centraal station ophalen om hem terug te
begeleiden naar de geparkeerde auto. De auto waarmee we hem een kwartier
geleden hadden afgezet voor zijn sollicitatiegesprek achter Den Haag CS. Want
daar konden we natuurlijk niet gratis parkeren!
Het was nogal “werrum”,
en in combinatie met de dorst-honger combo was ik erg in de mood voor een
milkshake. Daardoor geprikkeld, en natuurlijk mijn roepende zoonplicht zorgde
ervoor dat ik stevig doorliep in de onbekende omgeving. Met moeite van mijn
oriëntatiemiddel(de omgekeerde plattegrond) ben ik toch niet heel erg
omgelopen. Zover ik weet, want ik kon op het eind de straten waar ik was niet
meer ondersteboven lezen. Gelukkig herkende ik een gebouw dat ik vanuit de auto
had gezien en vond ik mijn vader.
Maar toen moesten
we nog terug. Mijn mobiel was nu nog leger, maar zoals de kaart op mijn beeld
dreigde te vervagen, versterkte de plattegrond en het richtingsgevoel in mijn
hoofd. Uiteindelijk liep de terugtocht gesmeerder; zo niet door de verfrissende
milkshake, dan wel door vaderlijk gezelschap. En met hem naast mijn zijde red
ik het wel, in mijn ten slotte vaderland.
De oriëntatiebron; bij u waarschijnlijk helderder afgebeeld dan op mijn mobiel
3 opmerkingen:
Opmerkelijk dat wij vroeger nooit moeite hebben gehad in Den Haag het Hollands Spoor, Staatsspoor of andere zaken te vinden. Maar Hub, onze mobieltjes waren ook nooit leeg.
mmm, en waar kom ik voor in het verhaal???
ik moest tenslotte ZONDER ouderwetse kaart met mijn fietsje in wateringen en sgravendeel (?) geraken en ook weer terug naar de geparkeerde auto.
uit moederliefde a=had IK nl het stedenboek in de auto gelaten voor zoon, grrr
lag er nog even genoeglijk toen ik de auto weer gevonden had.
gelukkig had ik in nood ook nog een (door mij nog nooit gebruikt) navigatiesysteem) bij de hand
was even wennen (door zoon ingesteld) maar 2e target moest ik zelf doen en was inderdaad unduable met de zon en mijn ongeduld)
na me zelf (hoe kunstig) in het zweet te hebben gefietst om de kerels niet te laten wachten, kwam ik bij een lege (gelsoten) auto aan, en mocht ik braaf wachten tot zij de auto ook weer eens in het zicht kregen..
kortom, een vruchtbare dag , met ieder het zijne..
ellen
Nou mam Hub wist vast wel dat jij je hele verhaal hier als reactie zou geven. Leuk dat het sollicitatiegesprek van pap in ieder geval weer voor een avontuur heeft gezorgd!
Een reactie posten