Rondje OEL

Waar de ketjapdampen eerst nog van de garagevloer opstegen, is het nu al wat opgefrist in huize OEL. Een boek lezen bij de verwarming zat er niet in zonder opgeroepen te kunnen worden om mee te helpen. Het laagste niveau van de kamer is voorzien van  een tafel bestaande uit een deur en twee schachten, alle drie gevonden in diezelfde ketjapgarage. Nadat de deur flink gepoetst in de kamer plaatsnam, werd die omringd door rode en witte kantinestoelen, geïmporteerd uit hartje Rotterdam.

De inrichting is verder alleen de oude meuk die er al stond met een houten tafel geïmporteerd uit Nieuwerkerk aan den IJssel. De oude meukbank ligt trouwens oheerlijk, beter dan mijn bed in ieder geval. Dat liggen zou nog lekkerder kunnen met een geactiveerde open haard en een stukkie taart. Daar heeft mijn bed dan toch een streepje voor. Iets wat in het huis nog echt mist om het optimale behaaglijksgevoel te creëren, is een gevulde koelkast. Of überhaupt een koelkast.

Na een tijdje in het onderk-oelde huis te zijn geweest, hebben we de lokale bakkerij bezocht. Niet voor de gezelligheid maar voor de noodzaak. We hadden een hongerklop waar John nog een puntje aan kan zuigen. De laatste nonnevot uit de etalage was overigens wel louter voor de gezelligheid. Die moest helaas koud genuttigd worden, want de opwarmapparatuur was nog niet gebruiksvriendelijk door de aanwezigheid van onherkenbare zwartigheden.

Uiteindelijk werd het huis voor het eerst vergast en de deurtafel vergaderontgroend. Het ging het huis goed af, zelfs de wc bleek na enkele instructies te vinden. De eerste overnachting is ondertussen ook al achter de rug, volgens mij mogelijk gemaakt door de nu Ohese lakens uit Lauenstein geïmporteerd. Hoe ver weg ook, je ziet toch dat Ine de lakens overal kan blijven uitdelen. Op het gebied van entertainment is het huis al een stereoset rijker, waar een tv nog moet volgen. En had ik de k-oelkast al genoemd? Een goeld gevulde graag.