Wat me vandaag, zo tegen twaalven, als je je eerste opkikkertje wil nuttigen, opviel was dat er de laatste dagen zo weing telefoontjes binnen kwamen. Terwijl het andere dagen soms een geren van hot naar haar is om uit te vinden waar die handie's nu weer liggen. Zei gistermiddag op de vergadering Harry ook niet dat de voorzitter niet bereikbaar was en dus kennelijk zijn telefoonrekening niet had betaald? Terwijl we
zelf toen alweer konden bellen. Die Harry toch.
Maar vandaag viel dan toch op dat er zo weinig mensen contact zochten. Volgens een huisgenoot kon dat best. Wie zou waarom eigenlijk moeten bellen?
En hoewel ik me schaam te bekennen dat ik zo ijdel was het toch raar te vinden, heb ik stiekempjes mobiel ons nummer gebeld.
Wat? Er kwam een vriendelijke stem die meldde dat het nummer niet in gebruik was, maar dat je contact kon nemen met 06 etc.
Kon dat waar zijn? Ja, die stem was onverbiddelijk, ook een tweede keer.
Dus weer de storingsdient gebeld.
"Hoe zegt U meneer? Ja, dat is toch raar. Ik zet U even op de wachtlijn."
Hoe kon zij dat nu raar vinden? Zou de professionele storingsdienst dat niet eerder hebben meegemaakt. Misschien hadden ze vandaag wel een tempoteamer ingehuurd.
"Meneer, bedankt voor het wachten, Sinds wanneer hebt U dat?"
Hele verhaal opnieuw verteld. Dinsdag afgesloten. Op verzoek een bandje, want herstel kon pas woensdag plaats vinden. Woensdag hoera, herstel, dat wil zeggen ik kon weer bellen, maar vandaag, donderdag niks hoera, zat het bandje er nog op."
"Dank U, dan zet ik U nu nog even op de wachtlijn."
"Meneer, bedankt voor het wachten, maar hebben ze U dan niet verteld wanneer de opheffing zou ingaan?"
"Ho,ho, ik moet niet worden opgeheven, ik ben per vergissing, ja, U hoort het goed, PER VERGISSING opgeheven en wil gewoon weer worden AANGESLOTEN!"
"Ja, dat begrijp ik, maar kunt U dat niet zelf?"
"Wat? Kan ik mezelf opheffen en aansluiten?"
"Dat zou U misschien wel willen, maar in dit geval kunt U het zelf. Hebben ze U dat niet verteld?"
"Mevrouw, ik ben een en al oor."
"Probeert U eens 'hekje 21 hekje' te bellen."
Eindelijk einde oefening, hoop je dan maar.
Ben ik nu zo dom of zijn zij zo slim?
Volgens een huisgenoot is dat de juiste vraag niet en ben ik alleen maar te ongeduldig.
Zou het zich dan misschien allemaal vanzelf hebben hersteld?
Daarop heb ik inderdaad niet kunnen wachten, ben ik misschien wel te ongeduldig voor.
donderdag, februari 02, 2006
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten