Nou, de balle dan

In de Kroon schenken ze een goede Trappist. En sinds ze er ook heerlijke bitterballen serveren begint zij al te lonken zodra we naar even in de buurt komen. OK, er pal tegenover zitten de jongens van Woodline, die onze meubels, rekken en andere eiken toestanden, weliswaar meestal aan de late kant, maar verder in volle tevredenheid van de klant produceren.
"Voor mij een Trappist met, en voor haar een Trappist zonder.
En o ja, brengt U ook uit?"
"Hoe bedoelt U?"
"Zou U ook 2 Trappist in de zaak aan de overkant willen brengen?"
"Maar ik weet niet of ze dat drinken."
"Nou dan leren ze dat wel.
En o ja, ook een grote portie bitterballen."

"Zou ze dat wel doen?", vroeg zij zich af en even leek het erop dat ze wel ons bediende maar geen asem gaf met 2 bellen naar de overkant te gaan.
OK dan, was leuk geprobeerd.
Maar toch, even later komt ze wulps aan onze tafel en vraagt:"Wat moet ik dan zeggen, meneer?"
"Zegt U maar dat we zo meteen ons rek komen halen, dan weten ze wie ik ben."
Maar toch geen directe actie.
"Ik zei je toch dat ze zoiets niet kunnen doen!", zie zij.
En even later, want ze zat met het gezicht naar het raam:
"Kijk eens, daar gaat ze met een dienblad en 2 grote Trappist.
En een grote schaal met ONZE ballen."

Gelukkig was de Chinees vlakbij.