Verdoving + verwijdering van een naar wratje duurde 10 minuten, precies zoals voorspeld.
"Dan ga ik maar mee", had ze gezegd en in die 10 minuten is ook haar diagnose gesteld.
1. De pijn in de borst is niet voorgoed verdwenen, maar komt nog wel eens terug. Dat wijst op een onregelmatig hart dat bij overmatige inspanning zuurstof tekort komt.
2. Wanneer is er overmatige inspanning? Zodra je pijn voelt. Dan stop je even en verdwijnt de pijn niet dan moet je de 'puf' gebruiken. Die verwijdt de bloedvaten. Nadeel van de puf is dat je er een fikse hoofdpijn van krijgt, maar bij meermaals gebruik past het lichaam zich aan en wordt dat ongemak minder.
3. Tramadol is een verkeerd middel. Het werkt slechts pijnstillend maar pakt de jicht zelf niet aan. Er is een middel dat de ontsteking tegen gaat en samen met bloedverdunners kan worden gebruikt.
4. Hoe lang gaan we die bloedverdunners nog gebruiken?
Totdat de trombosedienst zegt dat het niet meer hoeft. De nieuwe oproepkaart voor controle ligt al in de bus.
Hadden we dat allemaal niet een week geleden kunnen weten?
Goed, we gaan vanavond, na nog een uurtje rusten, naar Buutespjas, een optreden van Limburgse Buuteredners.
"Hoe lang duurt dat?" vroeg ze nog.
"Zo lang als we zelf willen."
Dat vond ze een bevredigend antwoord.
vrijdag, november 24, 2006
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten