Lauenstein? Waarom naar Lauenstein, of all places?
Omdat we wilden weten of het bestaat. Want twee bekende Nederlanders hebben daar een huis gekocht voor 18.000 euro. Zeggen ze tenminste. Een huis uit 1702 met nota bene een monumentenstatus. En geloven wij in sprookjes?
Als Lauenstein bestaat moet het aan de Tsjechische grens liggen. In het voormalige Oost-Duitsland of, meer gedetailleerd, in Saksen.
In Saksen? Daar hebben we eerder over gehoord, maar hoe zat het ook weer?
Als je je dat weer in herinnering roept en er nu iets meer over leest, verbaas je je opnieuw als je je realiseert welke rol de Saksen in de geschiedenis gespeeld hebben. Kijk eens naar de kaart van het huidige Duitsland en je ziet dat de naam Saksen nog altijd dwars door dit land heen loopt, van Saksen in het oosten, via Saksen Anhalt in het midden tot Nedersaksen aan de Noordzee in het noordwesten. Drie van de zestien landen van de Bondsrepubliek Duitsland zijn dus naar de Saksen genoemd. En dan heb je nog de Angelsaksen in Engeland.
De Saksen waren met de Franken de belangrijkste Germaanse stammen, die voor de vorming van een rijk zorgden waaruit later Duitsland zich zou ontwikkelen. Terwijl de Franken meer westwaarts op het vasteland van Europa doordrongen en Gallië op de Romeinen veroverden, bleven de Saksen meer in Midden-Duitsland, en staken de Noordzee over om in Engeland de Kelten terug te dringen en zich ook daar te vestigen.
Op de vele Saksische keizers, keurvorsten e.d. zal hier niet worden ingegaan. In 1918, na de val van de Hohenzollern, is het toenmalige Saksische Koninkrijk, behorend tot het Duitsland van Kaiser Wilhelm II, opgeheven en zijn er drie deelstaten ontstaan, die qua naamgeving dus nog herinneren aan de grootse tijd van de Saksen.
Interessant was om bij het bezoek aan Saksen te leren dat het vervoer er altijd zeer gründlich was geregeld. De keurvorsten hadden al snel een goed georganiseerd vervoer opgezet, zowel voor post als voor ander transport. Daartoe werden overal verkeerszuilen geplaatst, waarop de diverse afstanden werden aangegeven. Helaas veranderden de machthebbers nogal al eens en daarmee ook de gehanteerde afstandsmaten. De ene mijl was de andere niet,bovendien werd er met roedes en andere maten gewerkt. Gevolg was dat op een gegeven ogenblik de afstanden in uren gaans werden opgegeven. Dat heeft een rijk arsenaal aan prachtige, vaak kunstig uitgevoerde postzuilen opgeleverd.
Ook werden andere zuilen gebruikt, niet alleen grensstenen, maar bij voorbeeld ook biermijlstenen. Het recht om een bepaald soort bier te verkopen gold voor een
beperkt gebied, aangegeven in mijlen (of andere afstandsmaten). Aan de grens van dat gebied werden die biermijlstenen aangebracht. Wilde een verkoper het bier buiten dat gebied verkopen, dan moest hij of verhuizen of, wat ook wel gebeurde, de steen een stukje verplaatsen.
Helaas zijn de meeste van deze prachtige, soms monumentale bouwsels, in de loop der tijd verdwenen. Gelukkig zijn er ook een aantal bewaard. Die zijn te zien in een afdeling van het Museum in Lauenstein. En, eveneens gelukkig, staan er ook nog enkele op hun oorspronkelijke plaats, als relict van dit roemruche verleden.
Geïnteresseerden kan nog worden gewezen op een boekje hierover: Postsäulen und Meilensteine.
Het vervoer was dus gründlich georganiseerd in het Saksisch gebied. Een van de belangrijkste postwegen was die van Dresden naar Praag, die over de grensplaats Teplitz leidde.
Die oude Dresden-Teplitzer Poststrasse ging over Lauenstein, dat moet dus bestaan, en ging daar dan zeer waarschijnlijk via de straat die er nog naar is genoemd, de Teplitzerstrasse. Die blijkt ook nog te bestaan.
En inderdaad staat daar op nr.3 een huis uit 1702. Dat nu door die bekende Nederlanders is aangekocht en waar het goed toeven blijkt. Sprookjes zijn dus in 2008nog mogelijk. Dat huis heeft ongetwijfeld heel wat transporten voorbij zien trekken en die bekende Nederlanders zullen daar nu heel wat meer over weten te vertellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten