Vandaag kreeg ik duidelijk te horen dat ik prioriteiten dien te stellen: verhuizen in combinatie met een baan en och, tikje naar het buitenland toe en 324 rondjes Marktplaats en bus naar garage tussendoor en tentamens nakijken en vrouw plezieren.... Het blijken voor de maker dezer Website geen excuses om voorlopig nog niet aan het familieboek toe te zijn.
Mogelijk geeft u de familieman gelijk, maar hoe kan het dan dat ik ook uw bijdrage mis in dit grote gebeuren? Nee, mijn vrouw ontbreekt niet, maar die hoeft ook alleen maar naar het buitenland te verhuizen, 3 werklui (o nee, 4 inclusief de werkster) aan te sturen en pakweg 4 rechtzaken juridisch te volgen en zelf daarvan de pleidooien te schrijven dus nee, die heeft niets te doen tenslotte. Ze is ook nog het logistieke centrum in huis, struint koopjes af om vooral goedkoop te Lauensteinen en frot er nog een reisje Limburg tussendoor zodat daar eindelijk de garages leeg zijn en pikt onderweg dan nog een kast mee (pfff, kon ik amper tillen) en nog een paar antieke wastafels onderweg terug. Dus inderdaad ledigheid zelve, logisch dat die al tig bijdragen kon leveren.
Nou moest ik ook, de druk was groot.
Maar waarover te schrijven? Over hoe geweldig mijn vrouw is? Dan houden u en ik de ogen niet droog, al is het maar van de lach :-)
Dus neen, ik dien een relevant onderwerp te kiezen. U bent vast niet echt geinteresseerd in mijn tentamenperikelen hoewel die statistiek reuze interessant kant zijn. Neem nou die appels die qua gewicht zo geweldig normaal verdeeld zijn, een prachtige Gausskromme leveren ze op. Niet per kilo uiteraard maar qua tonnen want dan komt die normale verdeling pas goed tot zijn recht. Bij kleinere aantallen weet u.... O, u bent al niet meer aangesloten? Het boeit u niet enorm? Nee, Hub vertelde me al eerder dat mijn verteltrant niet geweldig was en dat ik al zeker niet goed de kring rond kijk. Hij was niet mild in zijn oordeel, gaf me een dikke onvoldoende voor vertellen. Daar lijd ik nog steeds onder.
Maar ik dwaal af. Ik zocht een relevant familie-onderwerp. Affijn, de tuin dan maar.
Verwacht van mij tenslotte geen hoogstandjes.
En eerlijk is eerlijk, dit is een tweedehandsverhaal, o nee een verhaal uit tweede hand. Niet eens mijn eigen belevenis maar wel erg grappig en de moeite waard voor het familieboek. Gaat-ie, komt-ie:
Onze onevenaarbare kracht Mik Lammers, jaja broer van die Ed of eigenlijk von dem Ed want ik moet gaan wennen aan de Duitse naamvallen, die Mik (o neeeee, der Mik) was aan de voorkant van het huis in Beets aan het werk. En daar sluipt nog wel eens een bejaarde langs want die kans is groot in het oude Beets. Die sluipen met rollators, elektrische fietsen of alles daartussen in, zelfs rolschaatsen durven ze nog aan. Maar deze dame was traditioneel, gewoon een oude fiets om het maar oneerbaar te noemen. (Of wist u niet dat u het daarop moest leren?).
Mik was dus aan de voortuin bezig, tonnetje mijnspilt aan het ordenen (van die rode, bijna tennisveld of ook wel grafsteentjes maar o zo decoratief en o ja, o zo duur!). Ondertussen nam hij 2 plantenbakken onder handen die de voordeur moeten flankeren. Daar stonden ooit prachtige coniferen in maar die hadden voormalige huurders vermoord. Die moord is nooit opgelost; Derrick stierf helaas kort erna.
Maar Mik moest een definitieve, huuronafhankelijke oplossing vinden, liefst millieubewust. En dat deed-ie (zie foto). Tijdens zijn werkzaamheden, die ernstig gepaard gingen met beton.... (uitleg volgt) kwam dus zo'n rollatormiep langs die zijn werk wilde complimenteren. Ze kwam op Mik af en vroeg, gelukkig kon niemand het horen: Zijn dat wintercyclamen? Wat leuk!!! Nooit eerder gezien!
Mik kon zijn lachen niet inhouden maar deed zijn best: "Als u het niemand verder vertelt deel ik mijn geheim met u, want dit zijn NEPcyclamen, KUNST". De dame gniffelde zowaar, betrokken in dit geheim. Mogelijk zelfs beschaamd want zo oud als ze was hadden wintercyclamen nog nooit bestaan tenslotte... Ze kon nog net mompelen dat ze het een geweldige verbetering vond t.o.v. de vorige ingang van het huis.
Mik had dus een verhaal,gezien de in beton gestorte cyclaampjes, maar die publiceert niet dus ik steel het maar van hem.
Eerlijk is eerlijk, ik heb keine Ahnung van bloemennamen en het zeker niet door als ze nep zijn en deze blijven aardig groen altijd met ook verse knoppen in de winter.
Dus de dame had gelijk, de wintercyclamen zijn een ganse Verbesserung!
O ja, een paar fotootjes ervan zodat u dat kunt beamen.
John (die naast Pronto op de foto's).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten