Tja, het moest er dan toch maar eens een keertje van komen...... een verslagje van ons kortstondig verblijf in Zwitserland en Oostenrijk......

Voordat mensen zich gaan verheugen op tientallen pagina's met onderhoudende teksten en professionele foto's: ik heb mijn best gedaan om zo kort en bondig mogelijk de tekstuele en visuele impressies weer te geven (zoals het een goed manager betaamt?); gezien het vele beeldmateriaal (meer dan 800 foto's) en de vele herinneringen, anekdotes en belevenissen is dit slechts een minieme weergave van de realiteit. Mocht iemand geïnteresseerd zijn in een volledig programma waarbij alle foto's van een vakkundig commentaar worden voorzien, dan zal de Gielkens BV heel graag haar beide directeuren vrijmaken om een dergelijk dagvullend en onderhoudend programma tegen een marktconform tarief aan te bieden.....

Hoe zijn we zo op het idee gekomen? Na vele jaren van "zonvakanties" werd nu (mede met veel dank aan Jo en Tilly, waarover later meer) gekozen voor een vakantie "in de bergen". "Dan gaan de mannen vanzelf een stukje klimmen en hebben de vrouwen alle tijd en faciliteit voor zichzelf" is waarschijnlijk de beweegreden geweest van het Feministisch Front. Maar misschien dat ook de beperkte kofferruimte bij Ryan Air een rol heeft gespeeld, want de 7-seater was tot de nok toe gevuld met bagage (en enkele inzittenden).
Nadat we onderweg al snel tot de conclusie kwamen dat onze route naar Zwitserland toch echt 30 kilometer over Oostenrijks grondgebied liep (en ons "visum" voor Oostenrijk pas 5 dagen later geldig zou worden) namen we toch alle risico's (zoals we dat ook de rest van onze vakantie hebben gedaan!) en trokken we over vijandig gebied zonder de benodigde credentials. We moeten vooral maar hopen dat al die camera's die we onderweg tegenkwamen ook "met vakantie waren", want anders wordt ons vakantiebudget alsnog na afloop met tientallen procenten overschreden.

Volgens een zorgvuldig uitgestippelde route en planning ("jongens, wij dames hebben honger, zullen we hier maar ergens stoppen en iets gaan eten?") besloten we om een eerste tussenstop in Zwitserland te maken, waarbij we al snel tot de conclusie kwamen dat de valutakoers van de Zwitserse Frank waarschijnlijk iets van "één op drie" was. Dat wil zeggen: de prijzen zoals wij die in Nederland gewend zijn mag je ongeveer met een factor 3 vermenigvuldigen, dan weet je wat je daarvoor in Zwitserland betaalt. Met een koers van ongeveer 85 eurocent per Frank weet je dus wat een verblijf in Zwitserland zo ongeveer kost..... Maar aan de andere kant was het uitzicht in Zwitserland ook echt "onbetaalbaar" (nou ja, het verzachtte de pijn van de Zwitserse prijzen):
















Tja, bij zo'n geweldig landschap zorg je er dan maar voor, dat je gewoon iets minder eet, zodat je voldoende budget hebt om de overige dagen van het geplande verblijf in Zwitserland nog (financieel) van voedsel te kunnen voorzien. By the way: voor de mensen die echt van plan zijn om flink af te vallen is Zwitserland ook een aanrader.........
(mij is het in ieder geval gelukt om daar enkele kilo's achter te laten).
Alle gekheid op een stokje: als je de prijzen even vergeet (of als je voldoende budget hebt!) is er verder geen enkele reden om NIET naar Zwitserland te gaan, want het land is prima onderhouden en superschoon, de natuur is prachtig, de mensen zijn heel vriendelijk en..... wat ik verder ook maar kan verzinnen: alles was er verder prima in orde!
Op onze locatie in Flims aangekomen (waar overigens ook alles prima in orde was: dubbele badkamers met dubbele separate WC's (bij mijn aanwezigheid kan dat door anderen als zeer prettig worden ervaren!) besloten we al snel om "met zijn allen" een stevige wandeling te maken (dag 2): de lokale wandeling langs de 4 meren. Omdat het uitzicht adembenemend was, het gezelschap prima en het weer uitmuntend, leverde deze eerste echte vakantiedag een referentiekader op, dat op de overige dagen moeilijk te verbeteren was. En toch........ maar dat lezen jullie wel verderop!

En hoewel er - zoals al eerder gemeld - nog een paar honderd spetterende foto's van Zwitserland zijn ga ik die hier niet meer opnemen, want ik wil ook nog enige aandacht aan Oostenrijk besteden!
Maar niet voordat ik gemeld heb, dat Jo en ik nog een wandelingetje hebben gemaakt waar we nog lang aan terug zullen denken! Jo? Wie is Jo? Och ja, dat zou ik jullie nog vertellen. Omdat ik zo nodig zo'n grote mond moest hebben en persé (??) een vakantie in de bergen wilde hebben in plaats van lekker luieren aan het strand, had Bea als tegenprestatie verzonnen dat Jo en Tilly mee moesten: Jo was zo mogelijk nog fanatieker in het beklimmen van bergen dan Jos en Tilly had ongeveer dezelfde interesses als Bea (niet bergbeklimmen, maar zwemmen, sauna, etc). Dus...... deze vakantie zou ik veel met Jo de bergen intrekken en de dames zorgden dan wel voor een alternatief vrouwenprogramma. Zo ook op een zonnige dag in Zwitserland: we wilden eens uitzoeken of er ergens een goed wandelpad was als alternatief voor de skilift. En omdat we al binnen anderhalf uur bij het eerste bergstation van de skilift waren aanbeland, trokken we enthousiast ten strijde naar station 2. Daar aangekomen zouden we eigenlijk (conform planning en conform afspraak) weer teruglopen naar het dal, maar........ de bergtop zag er zo verleidelijk uit, dat Jo toch nog even wilde doorklimmen naar de top. Een prachtige wandeling met bijna dezelfde stijging als het totale voorgaande traject, maar dan in ongeveer de helft van de afstand. Oftewel...... loodzwaar (ik snap niet dat ze dat nog VAKANTIE noemen....). De wandeling was bijzonder "mannelijk", maar eenmaal boven was het uitzicht onwerelds, fantastisch, hemels. En dat gevoel hadden we ook toen we daar samen op het hoogste topje van de berg stonden, neerkeken op alle andere bergreuzen en erg dicht bij onze lieve heer stonden. En omdat we alle twee erg stoer waren (of erg koppig?) hebben we de hele terugweg ook gelopen (in plaats van de skilift te nemen), dus 7 uur later kwamen wij moe maar voldaan weer op ons vakantie adres binnenvallen.

Na 5 dagen Zwitserland (d.w.z. 1 reisdag en 4 vakantiedagen) wilden wij volgens dezelfde formule ook nog 5 dagen in Oostenrijk verblijven. En hoe schitterend Zwitserland ook was, Oostenrijk was - wat we vooraf onmogelijk hadden geacht - nog mooier! We verbleven in een prachtig bergdorp in een hotel, waar Sisi niet alleen in de film, maar ook "in het eggie" regelmatig verbleef (een echt keizerlijk verblijf; ook hier zijn meerdere foto's van gemaakt). En vanuit dat hotel werden er natuurlijk weer prachtige wandelingen gemaakt richting hooggebergte. Alleen hadden we ons (Zwitserse) lesje geleerd en gingen we met de skilift naar boven, want het hoogste puntje van de Oostenrijkse bergen was natuurlijk te voet in één dag niet te bereiken. Dus met de lift naar het hoogste puntje van Zwitserland, met de bedoeling om "op hoogte" een mooie rondwandeling met de dames te maken (er was een "plateau op niveau"), maar eenmaal daar aangekomen was de temperatuur zo laag, de sneeuw zo glad of de zin van de dames zo beneden het vriespunt, dat de dames al snel besloten om deze wandeling NIET te maken en met de lift (minimaal) één niveau verder af te dalen (waar de temperatuur minimaal 8 graden bedroeg in plaats van -4 en lager). Dus nadat we enkele foto's op niveau hadden geschoten verdwenen de dames alweer snel richting zeeniveau en begonnen de mannen dapper aan de afdaling van de berg van bijna 3000 meter naar beneden. En een complete werkdag later kwamen 2 vijftig plussers moe maar voldaan (want we hadden toch maar weer mooi bewezen dat we echte mannen waren) in het Sisi hotel binnen strompelen om van een keizerlijke maaltijd te genieten: in dit kasteel bestelden we het duurste gerecht van het menu en met drank en dessert waren we minder dan 120 euro kwijt voor 4 personen. Terwijl we in Zwitserland voor de 4 goedkoopste pizza's al 60 euro hadden moeten betalen. Kortom: dit hotel, de ambiance, de enorme vleesschotels en de prijsstelling beviel ons zo goed, dat we niet meer uit het restaurant van dit hotel waren weg te slaan!

De dagen daarna moesten we natuurlijk ook nog enkele "sociale uitjes" maken (dus naast al die mannelijke, ruige wandelingen moesten we soms ook nog iets doen, waar de dames ook aan konden deelnemen).  We kozen daarvoor een kloof, een Schlucht, een rotsmassa waar de watervallen zich door de eeuwen heen doorheen hadden gevreten, waardoor je een prachtig uitzicht kreeg. Ook hiervan zijn natuurlijk tientallen foto's aanwezig, maar ik beperk mij even tot de meest indrukwekkende waterval in combinatie met ons prettige gezelschap: Jo en Tilly!

Maar zo hebben we ook een uitstapje gemaakt naar een ander reisdoel, dat "door omstandigheden" helaas niet beschikbaar was. "Toevallig" lag dat reisdoel wel heel dicht in de buurt van kasteel Hohe Werfen, het kasteel waar wij (even toevallig?) meer dan 5 jaar geleden met de kinderen naar toe waren gegaan (en waar wij ouders nog goede herinneringen
aan hadden; voor de kinderen zou dat anders kunnen liggen omdat de klim er naartoe langer en steiler was dan menig kindergeest zou wensen). Maar we hebben ook nog enkele andere "sociale uitstapjes" gemaakt, soms omdat de dames ons daar "vriendelijk, doch dwingend (of was het dringend?) toe verzochten", waarbij we ook naar vele mooie kerken hebben gekeken.
En hoewel we heel veel vergelijkend materiaal hebben van vele interessante kerken, heb ik gekozen voor een foto van een kerk, die veel indruk op mij maakte vanwege de perfecte verzorging, het prachtige uiterlijk en de vele mooie aspecten van afwerking, goud, kleur en cultuur.
Maar soms waren deze "sociale uitstapjes" niet (alleen) door de dames "aanbevolen", maar kamen we om pragmatische redenen tot een vergelijk/overeenkomst: als er een stevige regenbui van West naar Oost over Oostenrijk raasde, dan bleek een reisje van 120 kilometer (ca. 2 uur) het weerbeeld te veranderen van zware regenbuien en maximaal 12 graden in zonnig en 24 of meer graden. Zodoende hebben we er dus ook voor kunnen zorgen dat er maar twee dagen van onze vakantie echt verregend zijn, de andere dagen waren van nature schitterend of werden geografisch door ons "een handje geholpen".

Graag wil ik besluiten met zo ongeveer ons laatste uitstapje (of in ieder geval de laatste foto van dit verslag): omdat Jo en ik in Zwitserland én Oostenrijk al de hoogste toppen hadden bedwongen, "moesten" we één van de laatste dagen ook de hoogste bergen bedwingen "met de dames". Daartoe hadden we afgesproken om met de lift omhoog te gaan (de dames het hele traject, de heren zouden het eerste deel te voet afleggen) en vervolgens "op niveau" nog wat rond te lopen en enkele prachtige foto's te schieten. Nu kan ik melden dat dit laatste uitstapje om 3 redenen uniek was:

1) De wandeling was zo zwaar, dat we na het bereiken van het 1e station al hadden besloten om van het oorspronkelijke plan af te zien en niet meer verder te LOPEN, maar gebruik te maken van gemechaniseerde hulpmiddelen.
2) De wandeling "op niveau" was zo schitterend, met zoveel verschillende en prachtige aspecten, dat dit mogelijk het mooiste uitzicht c.q. de mooiste herinnering aan deze vakantie is. Lopen door de sneeuw, terwijl je bijna verbrandt in de zon bij een temperatuur rond het vriespunt, kijkend over vele dalen en naar prachtige rotsmassa, die zo in de lucht hangen, dat je de wetten van de zwaartekracht bijna niet meer kunt geloven....... Schitterend!
3) Als je nou met de mooiste vrouw van de wereld op de mooiste plek van de wereld staat en dat wordt ook nog vastgelegd op de gevoelige plaat, heb je dan niet bij uitstek de mooiste foto van de wereld gemaakt? Oordeel zelf: