De dood of de gladiolen

ofwel: 'kkon niet naar Beets, 'khad een deadline.
===================================================

geachte redactie


''wij' zijn altijd wel bekend geweest met deadlines, en meenden dan ook, dat als je het maar tot op het laatste moment uitstelde, de adrenaline alleen al voldoende was om de machine aan het draaien te krijgen.
nou weet ik, dat als het moment daar was,en de inspiratie nog niet toegeslagen was, dit versneld kon worden, door er, bij voorkeur, een flinke bel whiskey bij te serveren.
nou is de huisbaas hier niet zo scheutig met whiskey (zeker niet de 10+ versie) en mag ik blij zijn dat ik al een stenen kruikje rode wijn achter mijn kiezen heb. zeker als we niet eens 100 % zeker zijn dat we niet meer achter het stuur hoeven vandaag.
onze dochter heeft nl (niet schrikken, het is minder erg dan je doet vrezen) een scooterongeval meegemaakt (zij was niet schuldig en is lichamelijk niet gekwetst, maar emotioneel des te meer) en heeft gezworen de rest van haar nog hopelijk lang te leven bestaan nooit meer op dit lieftallige gemotoriseerde voertuigje te stappen. dus als mevrouw dan toch haar maatjes op wil zoeken (met de fiets..), zal ze toch ook weer huiswaarts mogen keren , en afhankelijk van het tijdstip waarop dit plaats gaat vinden (dit staat van te voren helaas nooit vast..) wordt ter plekke besloten of ze dit zelfstandig gaat afhandelen of dat de taxi weer uit mag rukken
enfin, met een klein promillage (maar toch al verhitte wangetjes) probeer ik hier nog mijn opdracht van lang geleden met een goed resultaat af te leggen
ik had al verschillende onderwerpen de revue laten passeren, maar de echte anekdotes zaten gewoon niet in de pen,en zoals het een echte gielkens (helaas) betaamt : als we het doen, dan willen we het goed doen, en ook hierbij leggen ze vaak de grens hoger dan mogelijk..vandaar dat heel veel dingen gewoon uitgesteld worden..
maar..nog maar 2 uur te gaan en ook ons vaders en mederedactielid willen we nu eenmaal niet teleur stellen,dus...dan maar niets over de lezing van klaas hendrikse (wie kent 'm niet: de protestante predikant, die zegt dat god niet bestaat) of over de nachtvlinders (samen met wat bejaarden bijgewoond in een klein zaaltje bij bijbehorende woningen..), maar...wat woordjes over...de alfa vakken van ine gielkens uit klas 6 beta (..aldus haar eigen geschrift)
dit heeft de schrijfster zelf 'nagelaten' aan nicht (nicht zelf weet hier vast niet meer van want moeder van nicht vond dit document op zolder) met de verwachting dat nicht hier vast iets aan zou hebben als ze ooit in haar voetsporen zou treden.
dit gedeelte had tante goed ingeschat (nicht heeft ze wel allemaal op een rijtje), maar niet het gedeelte dat gedurende de jaren heen, ook (juist?) de leerprojecten hun ontwikkeling door maken en er niet alleen een gymnasium is voor bollebozen maar ook zoiets als: vwo anders..allemaal ongeveer hetzelfde als hun medegenootjes van 30 jaar terug, maar dan..anders..
dus..het vak latijn laten we dan maar even links liggen (ze hebben dat ,best praktisch , vervangen door het vak spaans, omdat ze blijkbaar verwachtten dat ze zich daar iets meer verstaanbaar mee kunnen maken dan met het oude latijn van vele eeuwen terug..)
maar bij het vak nederlands viel mijn oog meteen op de kern van bomans (kern..langzaam beginnen de middelbare schooljaren weer op te doemen in mijn geheugen)
bomans..was dat niet een van ons vaders lievelingsschrijvers(hij had/heeft er nogal wat..) en is het niet al zo ver doorgesijpeld dat zelfs kleinzoon hub al in groep zeuven (jaja john, ook dat neemt neef goed van leermeester john over) dit als onderwerp voor een boekbespreking koos: erik of het kleine inse(c)(k)tenboek.
bij een kern is het de gewoonte dat er nog 3 boeken van deze schrijver besproken worden en tante ine verkoos hiervoor de boeken:
- pieter bas
- het doosje
- bill clifford
bij het lezen (en vooral bij het zien van de prachtige handgeschreven uitwerkingen van deze verhalen) begint het weer te kriebelen om oorspronkelijke boeken weer eens in handen te krijgen
iedereen die hetzelfde gevoel heeft als schrijfster dezes, of gewoon benieuwd is, waarom al 3 generaties zich voor deze schrijver interesseren, mag zich melden bij de bron
ik denk dat bron blij is , dat het boek weer even open geweest is en meneer bomans op deze manier weer wat nieuw leven ingeblazen krijgt, want ik denk dat bomans kundig is om zowel jong als oud te behagen en ...er kan niet genoeg gelachten worden in deze wereld, waar helaas de iets minder fraaie emoties de overhand gaan nemen..misschien een oplossing om de criminaliteit te verminderen? (verbannen is denk ik iets te hoog gegrepen) en wie denkt dan bomans voor watjes is...neem dan de verslagen van 30 jaar terug er maar even bij en laat u verrassen waar dit ogenschijnlijke lieve sprookje echt voor staat..
oop, ik hoop dat je veel aanvragen krijgt. succes met de grote aanloop!


(ik geloof dat ik het maximum van het aantal woorden een beetje overschreden heb, maar ook dat is iets waar een gielkens nog een goede kluif aan heeft: maat houden..succes..)


Geachte mevrouw,
Bedankt voor Uw bijdrage; het jongste redactielid kan misschien voor een passende aankleding (Ploatjes dus) zorgen.

De Redactie