Trrringggg!
Shit, alweer die bel, vast weer een collecte. John rept zich naar de deur. Alwaar een wat oudere dame staat die John gelijk een centje probeert toe te stoppen. Edoch, zij vroeg naar Johns moeder. "Wilt u dit aan uw moeder geven?" MIJN MOEDER??? "Jawel, we zijn haar eeuwig dankbaar." Nou krijg je zo'n John niet snel stil, laat staan van zijn a propos maar dit moest even doordringen tot de pan (ja, toevallig was hij ook aan het koken maar ik bedoelde eigenlijk de hersenpan en nee, de dame was echt te oud om zelfs nog als suddervlees te nuttigen). De dame realiseerde zich de commotie, zag de verwarring bij de jongeman voor zich. "Maar ik kom namens mevrouw Westendorp"... Jaja, nu was alles duidelijk! Nou nee, niet dus, John kende geen mevrouw Westendorp; de vrouw had net zo goed Westfries kunnen spreken (dit als variant voor het gebruikelijke Chinees), maar dat deed ze toch al? Ahaaaa, wacht u even, u moet waarschijnlijk mijn vriendin hebben. Ik balen, moet ik nou echt zelf elk duppie in die collectebussen mikken, dat heeft zo'n jongen toch niet nodig? Losrukken van die computer en de hal in, alwaar de dame klaar stond met een prachtige verrassing die ongetwijfeld nooit mij kon gelden (niet mijn maat, noch mijn kleur). Stimmt, is voor mijn moeder! Pfff, grote opluchting. Want die heeft iets gewonnen bij de grote Kerstactie. Welja, ook dat nog, je moet ze echt van de straat houden die actieve ouders, gingen ze niet gewoonlijk leuk levende kerststallen voelen? Wat was daar dit jaar dan mis mee? Affijn, in ieder geval opgelucht dat het pakketje niet voor mij was. En wat denk je? "Ja, ze had eigenlijk de hoofdprijs gewonnen, zo'n grote LCD tv, maar wij dachten eigenlijk dat dat te moeilijke vervoerbaar voor u zou zijn dus... tja, nou ja, dat ze wellicht zelfs blijer zou zijn met dit vervangende geschenk...???" Dat moesten we beamen, ja dat zal ze zeker! U weet niet hoe goed uw beslissing was; die LCD hebben ze tenslotte al maar dit? Nee, dit zeker nog niet dus des te groter de verrassing! Ze schudde ons warm de hand (nee, de onze waren heel wat warmer dan de hare, rotweer!) en bedankte ons voor al onze goede steun (John gaf nog nooit een duppie want dat uitgestoken collecteduppie wilde ze niet aannemen tenslotte). Graag gedaan en ja, we gaan onze moeder (o nee, de mijne) meteen inlichten en verblijden met haar geweldige prijs! Voorlopig nog even op afstand maar dan kan ze vast voorpret bij de foto's hebben. Bij deze, geniet er maar alvast van mam!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten